Door dik en dun samen
Ysselsteyn | Frits Verheijen en Willy van den Oever uit Ysselsteyn kregen in hun vijftigjarig huwelijk heel wat voor de kiezen. Mede dankzij hun arbeidsethos, hobby's en bovenal rotsvaste liefde voor elkaar gingen ze er niet aan onderdoor. "Willy is mijn steun en toeverlaat."
Door Sven Poels
Veel stelletjes willen het alleen over de leuke dingen hebben. De onvergetelijke trouwdag, de wonderbaarlijke geboorte van het eerste kind, de prachtige vakanties naar het buitenland. Bij Frits (72) en Willy (70) is dat anders. Het goudeerlijke echtpaar kreeg in de afgelopen vijftig jaar zoveel narigheid op hun bordje dat een 'mooi weershow' geen optie is. "Ik had het wel kunnen verzwijgen", stelt Frits aan het einde van het interview, "maar daarvoor ligt het te zwaar op de maag."
Begrijpelijk, na wat er allemaal is gebeurd. Het eerste grote onheil was in augustus 1968, vijf maanden nadat het tweetal elkaar had ontmoet in danszaal De Ruif in Oirlo. Bij een auto-ongeluk, waarbij Frits achter het stuur zat en op een kruising een vrachtwagen over het hoofd zag, overleden allebei zijn ouders en raakten zijn broer en zus zwaargewond. "Dat was een zwarte dag in mijn leven", vertelt de vriendelijke man des huizes met tranen in de ogen. Zijn stille partner, die naast hem zit, pinkt ook een traantje weg.
Na het noodlot nam Frits de boerderij van zijn ouders over, bij zijn ouderlijk huis aan de landelijke Puttenweg in Ysselsteyn. In datzelfde jaar, 1969, kwam zijn op dat moment kersverse vrouw erbij. Willy, met een glimlach: "'Ik trouw nooit met een boer', zei ik altijd. Maar dat is dus wel gebeurd." Om precies te zijn op 17 juni 1969 voor de wet en op 28 juni 1969 voor de kerk. "Boer zijn is een schitterend beroep", aldus Frits. "Je moet wel zeven dagen in de week hard werken, maar daar is niks mis mee."
In 1970 werd zoon Wilfrie geboren, drie jaar daarna zoon Ron en in 1977 dochter Miranda. "Maar toen kwam de volgende domper", vervolgt Frits. "Toen Wilfrie acht jaar was is hij van de pony gevallen. Bijna drie maanden lag hij in coma en vervolgens is hij invalide gebleven." Zijn gelaat verdwijnt weer achter zijn grote werkhanden. "Dat wens ik niemand", snikt hij.
Ondanks alle tegenslagen had het boerenechtpaar de kracht om door te gaan. Willy nam de huishoudelijke taken op zich, deed vrijwilligerswerk en droeg haar steentje bij op de boerderij, terwijl Frits zich bekommerde om de koeien, varkens en paarden. In de melkstal kon hij zijn gedachten op nul zetten. "Ook ben ik blijven paardrijden, omdat ik dan nergens aan dacht en alle zorgen opzij kon zetten. Je kunt wel blijven piekeren, maar je verandert er toch niets aan", is zijn stellige overtuiging. "Het is zoals het is."
Gelukkig zijn er niet alleen voldongen feiten. Een prachtige mijlpaal is bijvoorbeeld het vijftigjarig huwelijksjubileum, dat vrijdag 28 juni officieel wordt bereikt. Het robuuste tweetal hoopt samen nog heel wat voorspoedige jaren voor de boeg te hebben. Wat er ook gebeurt, ze laten elkaar nooit in de steek: "Willy is mijn steun en toeverlaat."