Bommenwerper ter aarde
Castenray | Bemanningsleden van een Amerikaanse bommenwerper moeten doodsangsten hebben uitgestaan, toen hun B-17F op 20 oktober 1943 hevig onder vuur kwam te liggen van meerdere Duitse jachtvliegtuigen. Uiteindelijk werd het vliegtuig van eerste piloot Harry W. Sharpe neergehaald. Brokstukken van het vliegtuig stortten ter aarde in Leunen en Castenray en acht van de tien bemanningsleden vonden de dood.
Door Willem Menting
Het is de crash met het grootste aantal dodelijke slachtoffers tijdens de Tweede Wereldoorlog boven Venrays grondgebied. In totaal zijn er 44 crashes en noodlandingen in de gemeente Venray en 24 hebben een dodelijke afloop. Op veel plekken zijn monumenten gerealiseerd om de gevallen slachtoffers te herdenken, maar dat is lang niet overal het geval. En dat moet veranderen. Tenminste, dat vinden Jan Strijbos, Lei Potten en Bernard Ploegmakers. "Op iedere plek waar een dodelijk slachtoffer is gevallen, willen wij een gedenkplaatje realiseren", vertelt Strijbos. "Het is belangrijk om niet te vergeten wat zij hebben doorstaan in hun laatste minuten. Het wordt een eenvoudige gedenkplek met een korte tekst en de namen van de slachtoffers. We willen zowel de geallieerde als de Duitse slachtoffers herdenken."
Strijbos informeert eerst de diverse heemkundeorganisaties, voordat hij aan de slag gaat met de informatiebordjes. Hij is van mening dat sommige crashes een groter monument verdienen. "In Veulen is een crash met zeven dodelijke slachtoffers. Daar hoort eigenlijk een monument bij. We willen wel meedenken met de plaatselijke heemkundekring of de dorpsraad over een mooie invulling."
Volgens Strijbos zijn er in de omgeving van Venray veel crashes geweest. Dat komt volgens hem, omdat Venray op de route lag van Engeland naar het Ruhrgebied." De aanvliegroute liep precies over de Peel. Er zijn in Venray meer noodlandingen en crashes dan bijvoorbeeld in Horst aan de Maas en Boxmeer."
De bommenwerper explodeerde volgens ooggetuigen al in de lucht
De Amerikaanse bommenwerper die neerstortte bij 't Schoor tussen Leunen en Castenray had de bijnaam Nip and Tuck II. Volgens getuigen was het toestel al in de lucht geëxplodeerd. Brokstukken van het gevechtsvliegtuig en de lichamen van de bemanning lagen in de verre omtrek.
Charles G. Gunn (radiotelegrafist), Harry W. Sharpe (eerste piloot), Mervin W. Cook (staartschutter), Lowell B. Weaner (navigator), George M. Reardon (bommenrichter), William Rich (buikkoepelschutter), Harold L. Ward (linkerzijschutter) en Morris I. Cole (rechterzijschutter) sneuvelden. Tweede piloot William M. Miller en rugschutter Clifford L. Horn wisten met een parachute het vliegtuig op tijd te verlaten, maar het duo werd vrij snel na hun parachutesprong gevangengenomen.
Acht Amerikanen sneuvelden bij de vliegtuigcrash in Leunen en Castenray
De B-17F was onderdeel van het Amerikaanse 331 Bomb Squadron van de 94th Bombardment Group. Het vliegtuig was onderdeel van een vloot van 282 zware bommenwerpers. De vloot bestond uit B-17's en B-24's en werd geprepareerd voor een aanval op het spoorwegemplacement en de vliegtuigplaatwalserij in het centrum van de Duitse stad Düren (tussen Aken en Bonn, red.).
De vliegtuigen werden op de terugweg naar Bury Saint Edmunds diverse malen belaagd door Duitse jachtvliegtuigen. In totaal stortten elf B-17's ter aarde. Een daarvan werd dus neergeschoten boven Leunen en tal van brokstukken belandden op grondgebied van Leunen en Castenray.
Het vliegtuig was het slachtoffer geworden van Hauptmann Werner Georg Emil Lucas. De Duitser boekte hier zijn 106e luchtoverwinning. Het was overigens ook de laatste, want hij verloor op 24 oktober een luchtgevecht met een Spitfire in de buurt van Leiden.
De acht slachtoffers werden in eerste instantie op het kerkhof van Venlo begraven. Na de oorlog werden zij overgebracht naar het 36 ha grote Ardennes American Cemetery bij Neupré in België. Cole werd overgebracht naar het Luxembourg American Cemetery bij Luxemburg-stad.