De kick die Residence De Stek geeft
CASTENRAY | Trots als een pauw loopt Bert Arts voorop in het oude schoolgebouw, dat binnenkort als Residence De Stek door het leven gaat. Blindelings weet hij de weg in het pand dat deze 'pinksterdinsdag' nog de aanblik van een bouwput heeft. Maar de dorpsraadvoorzitter weet het zeker: 13 juli is de officiële opening van het ontmoetings- en woonzorgcomplex.
Door Henk Baltussen
En Arts mag trots zijn. De schoollokalen van weleer zijn fraai omgevormd tot vijf ruime appartementen met veel daglicht. Aan de lage ramen, die allemaal intact blijven, is te zien dat het een voormalig schoolgebouw is. Het complete binnenwerk wordt van onder tot boven onder handen genomen door stukadoors en schilders. Het plafond wordt verlaagd, de vloeren vernieuwd en de gang wordt brandwerend gemaakt en ga zo maar door. "Jammer dat de houten paneeldeuren er daarom uit moesten. Maar veiligheid gaat voor alles", zegt Arts, die vanaf carnaval (de start van de verbouw) bijna dagelijks in het pand te vinden is. Hij wil niet alleen de handen uit de mouwen steken, maar ook 'zijn kindje' zien groeien.
Residence De Stek is op de eerste plaats een initiatief van de Castenrayse verpleegkundige en zijn vrouw Tiny. "Al jarenlang zijn we bezig om iets te kunnen betekenen voor de mindervaliden in Castenray. Een vrouw die elke week vanuit Venray in een scootmobiel door weer en wind naar hier kwam om te kunnen kaarten, zette ons aan het denken. Die vrouw kon vanwege haar handicap hier niet meer blijven wonen. Elke keer als ik haar weer voorbij zag komen in haar rolstoel, stelden we ons steeds dezelfde vraag: hoe kunnen we die mensen in het dorp houden? Dat liet me niet meer los."
Na een eerder mislukt plan kreeg Arts en zijn vrouw de kans hun droom alsnog te verwezenlijken, toen bijna drie jaar geleden de oude school aan de Mathiasstraat door te weinig aanbod van leerlingen leeg kwam. Arts: "De gemeente nam contact met me op. We stemden toe en vanaf dat moment hebben we alle medewerking van de gemeente Venray gehad. Een naam van een ambtenaar die ons heel erg goed heeft geholpen, wil ik graag noemen: Margo van der Meer. Zij is van grote waarde voor ons geweest, Zij snapte het."
Arts wil ook de veertig tot vijftig vrijwilligers die in de voorbije weken de handen uit de mouwen staken een veer op de hoed steken. "Die mensen geven een geweldig gevoel. Het is niet alleen goed voor de saamhorigheid, het drukt ook de kosten. Op die manier hebben we het complete dak kunnen vernieuwen."
Deze 'pinksterdinsdag' ontbreken vrijwillige handen. "Niet omdat ze niet willen", zegt Arts, "maar de stuk of tien schilders hebben nu de ruimte nodig om op te kunnen schieten. Als er weer geklust kan worden, dan hoef ik maar te bellen en ze zijn er. En weet je wat zo mooi is; iedereen verklaarde me voor gek toen ik zei dat het 1 juli zo goed als klaar is. Maar we gaan het halen. Dat geeft zo'n kick."
Lees verder op pagina 11