Carla Brugman: het zal toch niet aan Smakt liggen?
VENRAY/BLITTERSWIJCK | 'Verbindt wethouder Carla Brugman haar lot aan 'Smakt'?, was de titel van een tussenkop in een opinie in deze krant afgelopen januari. Je zou het bijna denken na haar plotselinge vertrek uit het Venrayse college om aan de slag te gaan als provinciaal gedeputeerde in een volgens velen 'knetterrechts' GS-college. Met leden van Forum voor Democratie, PVV en VVD in de nieuw te vormen Gedeputeerde Staten, aangevuld met twee CDA'ers, een afgevaardigde van een lokale partij en Brugman is knetterrechts een logische kwalificatie. Wat is nu de ware reden van Brugmans opmerkelijke stap die door velen (niet in de laatste plaats de sociale media-adepten) met ongeloof en hoongelach werd begroet?
Door Henk Baltussen
Om de weerstand van de Smakter inwoners tegen een zonnepark als reden aan te merken van de bijzondere manoeuvre van de Blitterswijckse, is natuurlijk wat flauw gesteld. Zou het meespelen in haar besluit? In januari waren haar woorden toen het zonneparkplan in Smakt ter sprake kwam, letterlijk: "Blokkeren we dit (zonnepark in Smakt red.), dan heb ik geen vertrouwen meer dat we de doelstellingen gaan halen." Het zonnepark is inmiddels (tijdelijk?) geblokkeerd. En als je geen vertrouwen meer hebt in doelstellingen, dan kun je maar beter wat anders gaan doen.
Heeft Carla Brugman het nog haar zin het college?
Heeft ze het eigenlijk wel naar haar zin in het Venrayse college met pittige dossiers in haar portefeuille zoals duurzame energietransitie en handhaving? Een raadslid van Venray Lokaal (VL) stelt dat dat geen issue is. VL vindt dat Brugman als lid van het Venrayse college, dat een jaar aan de slag is, resultaten heeft geboekt. Bij boeren die in de fout gingen, heeft ze blijkbaar daadwerkelijk gehandhaafd. 'Dat komt niet allemaal in de krant, maar het is wel gebeurd', aldus dat VL-lid. Prima, waar het fout gaat moet immers worden ingegrepen. Maar haar drang tot handhaven kan tot wenkbrauwengefrons in de boerenwereld en het CDA, met twee wethouders in Venray, hebben geleid. Daar maak je geen vrienden mee. Dan wordt het lastig in agrarisch Venray, dat in het CDA een dankbare partner heeft.
Wat doe je als een formateur plots op de stoep staat?
Nog een dingetje: Brugman woont in Blitterswijck, waar inwoners enkele maanden terug massaal tegen het collegebeleid inzake de problematiek rond het voormalige recreatiepark Roekenbosch te hoop liepen. Daarbij speelde ook het thema handhaven een belangrijke rol. Is het een lolletje om tussen al die opgewonden Blitterswijckers als wethouder (handhaving) te verkeren? Of is het huis van Brugman van teflon waar alles makkelijk van afglijdt. Het Roekenbosch is overigens nog geen gesloten dossier. Indachtig dit alles, wat doe je dan als een formateur (CDA'er Ger Koopmans in dit geval) plots bij je op de stoep staat met de vraag of jij in het nieuwe provinciale college het linkse geluid wil laten horen in een hyperrechts gezelschap? (De laatste twee woorden zal Koopmans niet gezegd hebben.) Of zoals Koopmans letterlijk zei: 'Carla, heb je zin mee te helpen het onverenigbare te verenigen.'
Woorden als 'uitdaging', en 'ambitie' borrelen op
Je vindt het in elk geval een eer dat aan je gedacht is. Dan zet je eens alles op een rijtje. Woorden als 'uitdaging' en 'ambitie' borrelen op. Je hoeft aan niemand, zoals je partij GroenLinks (GL), wat te vragen om ja te kunnen zeggen. Je stapt immers op persoonlijke titel in het college, in een constructie (een zogenaamd 'extraparlementair college', dat bij elk voorstel op zoek moet naar een meerderheid in de Provinciale Staten) die nog nooit vertoond is in Nederland. Maar hoe leg je dat later je club GroenLinks uit? Och, dat waait wel over. En dat het bedrag rechtsonder op salarisstrookje een opkalefater krijgt (een plus in vergelijking met het wethoudersloon van maandelijks zo'n 2.000 euro, naar ongeveer 8.500 euro, exclusief toeslagen) is natuurlijk ook niet te versmaden. Brugman houdt het bij de uitleg 'het een gemiste kans te vinden als het linkse geluid niet zou worden gehoord'. Maar Koopmans had de namen van de zeven kandidaat-gedeputeerden afgelopen vrijdag amper uitgesproken, of GroenLinks hing al in de gordijnen. GL-fractieleider Pepijn Baneke was verbijsterd over de stap van Brugman. 'GroenLinks weigert elke steun aan dit college, en uitgerekend Brugman die eerder GL-statenlid was, stapt erin', foeterde Baneke die al meteen zinspeelde op royement van Brugmans als GL-lid.
De formateurs hebben knap werk verricht
Geconcludeerd mag worden dat de formateurs Ger Koopmans (CDA) en Karin Straus (VVD) knap werk hebben verricht door Brugman te verleiden en haar binnen te hengelen. Ze had maar enkele dagen nodig voor haar besluit. Is het de onweerstaanbare aantrekkingskracht van het pluche dat de doorslag gaf, de smeekbede van Koopmans die er misschien nog enkele beloften eraan vastkoppelde, is het toch een mooie manier om Venray met goed fatsoen in te ruilen of bezit ze werkelijk de innerlijke drive om het superrechtse gezelschap wat naar links te laten overhellen? En wil ze daar veel sympathie en politieke vrienden voor inleveren? In elk geval maakt ze deel uit van een historisch college. Dat neemt niemand meer haar af. Als Brugman nu werkelijk dat linkse geluid kan laten horen en hier en daar zelfs wat kan verzilveren, dan schrijft ze nog een keer geschiedenis. Het zal al een prestatie van formaat zijn als de zeven kunnen voorkomen rollebollend over straat te gaan. Dat rollebollen gebeurde in Limburg zeven jaar terug, toen het CDA het niet langer kon aanzien dat coalitiegenoot PVV uit de pas bleef lopen. Het CDA trok vervolgens de stekker uit de coalitie. Brugman gaat op zoek naar verbindingen. Prima. Mocht ze slagen in haar opzet, blijft het septet vier jaar bij elkaar, blijft er rust in de tent, dan bestaan wonderen nog. Mislukt het Limburgse experiment (welke politieke pilot liep er überhaupt goed af?), dan kan er meteen een streep door de politieke carrière van de 61-jarige Blitterswijckse.