Groeipijn
Veel ironischer kon het niet: in de week waarin de Oranje Leeuwinnen een recordaantal van dertigduizend toeschouwers trokken bij een oefenwedstrijd, trok SV Venray het eerste vrouwenteam terug uit de competitie.
Een paar jaar geleden mocht ik een wedstrijd fluiten van de vrouwen van SSS'18 Overloon. Het was mijn eerste serieuze kennismaking met vrouwenvoetbal en ik was aangenaam verrast door het niveau. En een paar maanden geleden was ik vierde official bij de allerlaatste wedstrijd van de vrouwen van Achilles'29 Groesbeek tegen VV Alkmaar. Druk was het niet, maar er werd wel goed gevoetbald. De vrouwen van Venray voetbalden tussen SSS/tweede klasse en Achilles/eredivisie in, en deden dat uitstekend: dit seizoen haalden ze de nacompetitie.
Het vrouwenvoetbal ontwikkelt zich stormachtig. Zelfs Johan Derksen – jarenlang 's lands bekendste vrouwenvoetbalverketteraar – ging in 2017 om: 'Meisjes kunnen net zo goed voetballen als jongens.' Maar de ontwikkeling gaat wel gepaard met groeipijnen, met vallen en opstaan.
SV Venray trekt het vrouwenteam terug omdat er volgend seizoen geen representatief elftal is. Vrijwel tegelijkertijd maakte de club bekend dat jeugdtalent Eef Kerkhof (die al menige wedstrijd met het eerste meedeed) dan bij PSV gaat spelen. Anders gezegd: de club leidt talenten zo succesvol op dat ze gescout worden, waardoor het vlaggenschip speelsters te kort komt en strandt. Veel ironischer kan het niet.