Polo
Toen Ajax thuis tegen Tottenham aan het spelen was, dacht ik opeens: 'Wat zonde dat pa dit niet meer meemaakt. Een Nederlandse club op de drempel van de Champions League-finale! Wat had hij genoten.' Een uur later, toen Ajax door een doelpunt in de slotminuut dramatisch was uitgeschakeld, dacht ik: 'Wat fijn dat pa dit niet hoeft mee te maken.' Elk nadeel heeft zijn voordeel, zei een Amsterdamse geleerde ooit.
Pa was fan van Aldi. Als kind dat opgroeide in de naoorlogse jaren was zuinigheid hem met de paplepel ingegoten, je wist niet beter, het was een manier van leven, levenslang.
Vorige week lag er ineens een Aldi-polo op onze keukentafel. De gloednieuwe bedrijfskleding van een van mijn zoons. Pa zou het ding van alle kanten hebben bestudeerd, zijn bril vooruitgeschoven op zijn brede neus: Welke kwaliteit stof was hier gebruikt? Hoe moest je het wassen? Het allerblijst was hij geworden van de twee ringetjes op borsthoogte, net onder het logo. Daar klik je het naambordje in. Had hij als doe-het-zelver van genoten, van deze slimme manier waarop zijn favoriete winkel het naambordje op de polo aanbrengt. En nog meer van het feit dat de naam van zijn kleinzoon op dat bordje prijkt. Zonde dat hij dit niet meer meemaakt.
Ik probeer te bedenken welk voordeel dit nadeel heeft, maar dat lukt me niet.