Achteruit
Bij de stort (minder bekend als 'het milieustation') hebben ze iets nieuws. Je tuinafval kun je nu kwijt aan de rechterkant vlak voordat je linksaf slaat richting de slagboom. Ik ontdekte het zeer recent, toen ik voor de tweede keer in mijn leven met een aanhanger op pad was.
Toen ik het gloednieuwe groengebied op reed, zag ik iets schokkends: vier personen hadden hun auto met aanhanger achterwaarts tegen de berg groen aan geparkeerd. 'Eh, achteruit met een aanhanger? Dat gaat mij neverniemals lukken,' schoot het door me heen. Maar ja, er was bij lange na niet voldoende ruimte over om mijn auto met aanhanger dwars voor de berg te zetten – wat ik anders zeker had gedaan.
Pa deed het wel, achteruit met aanhanger. En begrijp me niet verkeerd, over de doden niets dan goeds, maar zelfs bij hem ging dat niet altijd vloeiend. Dus weet ik genoeg: mij niet gezien. Ik koppelde mijn aanhanger handmatig los en duwde hem net zo handmatig achteruit tegen de berg groen aan.
Soms moet een mens kunnen genieten van wat hij niet kan. Het is als skiën: nooit gekund, nooit gemist, nooit behoefte aan gehad. Nooit zal ik mijn been breken op een Zwitserse berg. Nooit zal ik zitten pielen en ozelen met zo'n aanhanger tot ik achteruit beheers.
Man, wat voelt dat goed.