Joep Hahn
Oostrum | Joep Hahn (75) heeft de spotlights vaarwel gezegd en geniet al bijna negen jaar van zijn pensioen. Het is niet zo dat de oud-burgemeester van Meerlo-Wanssum zeeën van tijd heeft. Zo is hij nog actief als voorzitter van de Stichting Omroep Limburg en bracht hij zijn familiegeschiedenis in beeld met het boek Plaats voor iedereen. "Burgemeester ben je 24 uur per dag. Dat weet je natuurlijk ook als je als burgemeester begint. Ik had daar geen problemen mee, maar het is wel lekker dat ik tegenwoordig niks meer moet. Het mag allemaal", vertelt Hahn.
Hahn werd in oktober 1985 burgemeester van de toenmalige gemeente Meerlo-Wanssum. Toen de gemeente op 1 januari 2010 werd opgedeeld in Venray en Horst aan de Maas ging hij met pensioen. Op dat moment was Hahn de langstzittende burgemeester van Nederland. "Herindelen was noodzakelijk. Dat was voor mij zeer duidelijk. Ik kreeg ook snel de steun van de provincie Limburg. De gemeenteraad en de ambtenaren zagen uiteindelijk ook de noodzaak van de fusie in. Ik noem het altijd het verdrag van De Hamert. Daar besloten wij dat de helft van de gemeente naar Venray zou gaan en de andere helft naar Horst aan de Maas."
KNETTERGEK
Na zijn rechtenstudie in Nijmegen begon Hahn in 1972 zijn loopbaan bij de gemeente Heerlen. Tijdens zijn eerste dagen was het duidelijk wennen. "Na twee weken werd ik knettergek. Ik dacht: hoe kunnen mensen zo werken? Er waren zoveel regeltjes en de bureaucratie had duidelijk de overhand. Ik zei toen tegen mijn vrouw: 'Ik word burgemeester. Dan bepaal ik tenminste zelf wat er gaat gebeuren.'" Aanvankelijk had Hahn niet gedacht dat hij 25 jaar burgemeester van Meerlo-Wanssum zou zijn. Zo had hij de ambitie om aan de slag te gaan bij een grotere gemeente. "Uiteindelijk dacht ik dat ik daar ook niet veel beter van zou worden. Ik besloot om te blijven. Er gebeurde genoeg in onze gemeente en daar had ik het druk zat mee. Daar heb ik ook geen seconde spijt van gehad."
BRANDBLUSSER
Hahn groeide als oudste kind op in een gezin met veertien kinderen. Samen met zijn vrouw Riny kreeg hij een zoon en een dochter. Inmiddels zijn er zeven kleinkinderen. "De kinderen van onze dochter woonden jarenlang in Nieuw-Zeeland. Toen ze in 2010 terugkwamen, hebben ze anderhalve maand bij ons in Oostrum gewoond. We hebben ze toen voornamelijk Nederlands bijgespijkerd. Toen ik het over een brandblusser had, dachten zij dat ik het over een brandweerman had. We zijn twee keer naar Nieuw-Zeeland geweest, maar het is goed om ze weer thuis te hebben."
Samen met zijn broers en zussen probeert Hahn veel te wandelen. "Het is heerlijk om buiten te zijn. De meeste broers en zussen zijn met pensioen, we gaan regelmatig wandelen en noemen onszelf de kippenpootjes", zegt Hahn, die ook regelmatig met zijn vrouw op pad gaat. "Zoals veel ouderen hebben we een elektrische fiets. Dat is wel echt een uitkomst. Ik heb eigenlijk altijd veel gesport. Daar heb ik voor mijn gevoel nog steeds profijt van. Ik ben gelukkig gezond."
HOCKEYSTICK
Als burgemeester heeft Hahn het niet altijd gemakkelijk gehad. Zo viel het college in 2009 (een jaar voor de fusie, red.), voerde hij hevige discussies over de komst van twee asielzoekerscentra en werd zijn huis beklad met hakenkruizen. "In al die jaren als burgemeester ben ik ook een keer geslagen door een man op straat. Ik was met de hond aan het wandelen toen ik bij mijn huis werd tegengehouden door een man. Hij was onder invloed van drugs en blokkeerde mij de doorgang. Ik heb niet teruggeslagen. Een burgemeester kan toch niet rollebollend over straat. Ik ben ook niet bang geweest, maar we hebben wel een tijdlang een hockeystick bij de achterdeur gehad." Wat bedreigingen betreft heeft Hahn het te doen met sommige burgemeesters. "Dat is echt andere koek. Verschillende burgemeesters worden permanent beveiligd. Bedreigingen aan het adres van burgervaders moeten echt de kop in gedrukt worden. Het zijn kwalijke zaken en daar moet de politiek een oplossing voor verzinnen."
Onder meer het asielzoekerscentrum in het klooster van Tienray leverde veel discussie op. "Uiteindelijk heb ik tegen het COA gezegd dat ze maar naar de rechter moesten stappen om het asielzoekerscentrum voor elkaar te krijgen. Ik wist goed dat de rechter de plannen van het COA zou goedkeuren, maar op die manier was ik niet diegene die de knoop zou doorhakken. De rechter nam met zijn beslissing de discussie weg. Ik heb het COA destijds ook hartelijk gefeliciteerd."
VVD
Uit onvrede heeft Hahn in 2007 zijn lidmaatschap van de VVD opgezegd. De oud-burgemeester is klaar met de politiek. "Er is veel onvrede in Nederland. Dat zie je wel aan de laatste verkiezingsuitslag. Er wordt veel geroepen, maar in de provincie merken de mensen er weinig van. Ik heb het ook wel een beetje gehad met het hele circus in Den Haag. Toen de VVD een flinke draai naar rechts maakte in de tijd van Verdonk, heb ik de partij vaarwel gezegd." Hahn ziet dan ook veel zaken die hij liever anders zou zien. "We zijn bijvoorbeeld aan het doorslaan met de privatisering. Alles is tegenwoordig geprivatiseerd. Energiemaatschappijen, postverspreiders, onderwijs en zelfs de gezondheidszorg. Dat is in mijn ogen een slechte ontwikkeling en die moeten we terugdraaien. Over de huidige politiek in Venray heb ik geen oordeel. Ik weet zeker dat iedereen zijn stinkende best doet om het voor iedereen goed te doen."
WASOSZ
De gemeente Meerlo-Wanssum had warme banden met de gemeente Wasosz in Polen. Met de stichting Vriendenkring Meerlo-Wanssum/Wasosz zette Hahn samen met zijn vrouw diverse initiatieven op voor de Poolse gemeente onder het motto Kern met Pit. Hahn was zelf voorzitter van de stichting en zijn vrouw Riny secretaris. "Het echtpaar raakte verzot op het land. Drie jaar geleden zijn we er voor het laatst geweest. We bezochten Wasosz toen echt als toeristen, we komen niet meer om te werken. We gaan zeker terug naar Polen, maar wanneer weet ik niet. De natuur is daar prachtig en na de val van de Berlijnse muur is er veel voor het land veranderd. We hebben onder meer een bibliotheek opgezet en we zijn veel met speeltuinen en dorpshuizen aan de slag gegaan."
Hahn is twee jaar lang bezig geweest met het uitpluizen van zijn familiegeschiedenis. Dat resulteerde uiteindelijk dus in het boek Plaats voor iedereen. "Ik ben altijd nieuwsgierig geweest naar mijn afkomst. Uiteindelijk bleken de roots van onze familie in het Duitse plaatsje Haaren te liggen. Ik kon mijn moeders kant herleiden tot 1630." Ondertussen denkt Hahn na over zijn volgende project. Wat dat wordt, durft hij nog niet te zeggen. "Ik ga in ieder geval mijn best doen om fit te blijven. We hebben het goed samen."