Oppassen voor de teek
YSSELSTEYN | De beet van een teek kan voor heel veel of geen ellende zorgen, en alles wat ertussen zit. Leo Philipsen uit Ysselsteyn weet zo'n beetje alles over de ziekte van Lyme, het gevolg van een tekenbeet. Bijna vier jaar terug startte hij, samen met zijn vrouw Ans, met het geven van voorlichting over de aandoening. Dochter Jessica heeft daar alles mee te maken.
Door Henk Baltussen
In 2006 verblijft biologiestudente Jessica Philipsen een tijdje in Polen. Als onderdeel van haar stage verricht ze vegetatieonderzoek. Daarbij loopt ze een tekenbeet op. Het beestje wordt van haar arm verwijderd, maar er ontstaan toch wat vage klachten. Enkele dagen later, direct na thuiskomst, meldt ze zich bij de huisarts. Hij kan de karakteristieke rode vlek ter grootte van een gulden die vaak na een tekenbeet zichtbaar is, niet ontdekken. De arts besluit na lang aandringen toch antibioticum voor te schrijven. De biologiedocente in spe krijgt een zware kuur van zes weken.
"Die moest ze helemaal afmaken", zegt vader Leo. "Ze werd er doodziek van. Maar 80 procent van de behandelingen zijn succesvol. En dat leek bij Jessica ook zo te zijn." Ze voltooide haar studie en stond vervolgens als biologiedocent voor een vmbo-klas in Den Bosch. Maar langzaamaan staken vermoeidheid en spierpijnen de kop op. "Vanaf 2012 ging het niet meer", zegt Leo. "Ze viel ook veel af, kreeg een tijdje astronautenvoedsel en moest stoppen met het werk. Dat het met die tekenbeet te maken had, wisten we toen niet. We dachten dat ze schoon was. Na controle bleek ze toch de Borrelia-bacterie in haar bloed te hebben en was het duidelijk dat de verschillende klachten met de ziekte van Lyme te maken hadden."
Philipsen schetst de machteloosheid waar niet alleen Jessica en haar directe omgeving mee te maken kreeg, maar ook hij en zijn vrouw Ans.
'We dachten dat ze na de kuur van zes weken schoon was'
"Je kunt niets. Wel werden direct meer onderzoeken gedaan en bleek ze ook een gluten- en gistenallergie te hebben. Ook een kenmerk van Lyme. Door een reguliere behandeling tegen Lyme in combinatie met fytotherapie (kruidengeneeskunde red.) worden de klachten minder. Maar duidelijk is wel dat Lyme haar altijd parten zal blijven spelen. Ze was een kerngezonde meid die veel sportte en marathons liep. Dat kan niet meer."
Leo Philipsen besloot op zijn manier een steentje bij te dragen om het leed van haar dochter te verzachten. Hij meldde zich bij de Lymevereniging Nederland. "Voordat ik in Ysselsteyn een agrarisch bedrijf had was ik vertegenwoordiger, ben nu raadslid (CDA red.) en gewend om voor publiek te spreken. Het leek mij wel wat om na een druk boerenleven (hij verkocht zijn bedrijf enkele jaren terug toen hij 59 jaar was red.) als voorlichter bij de lymevereniging aan de slag te gaan. Dat beviel me direct prima."
De essentie van zijn verhaal is mensen alert maken op de aanwezigheid van teken in bossen en weilanden met vooral hoge gewassen. "Ik geef tips. Smeer bijvoorbeeld een etherische olie op je huid. Daar zijn teken vies van. En aarzel niet bij twijfel naar de huisarts te gaan. We zeggen ook: blijf niet thuis, ga naar de bossen om te wandelen." 23 april geeft Philipsen een voorlichtingsavond in eigen dorp. En Jessica? "Haar kinderwens ging 2,5 jaar geleden in vervulling. Een groot geluk en de max wat ze nu aankan."