Burgemeester
Ma heeft een jaloersmakende eigenschap. Zij kan een grappige uitspraak die iemand in haar gezelschap doet perfect onthouden, en als ze die navertelt weet ze het accent en de intonatie van de betreffende persoon feilloos te imiteren. Pa zat dan altijd stilletjes te genieten.
Maandag vertelde ik haar dat Hans Gilissen straks stopt als burgemeester. Waarop zij de volgende anekdote uit haar mouw schudde.
Tijdens een bijeenkomst in Merselo, een jaar of tien geleden, gaf de destijds gloednieuwe burgemeester van Venray acte de présence. Zie het voor u: onze burgemeester in zijn iets te ruime pak en met ambtsketen komt aimabel Zaal 't Anker binnenschrijden, vriendelijk lachend naar Jan en alleman zoals hij dat kan. Een van de vrouwen aan ma's tafel krijgt de burgemeester in het vizier, en roept dan: 'Och, den heb ik nog schôn luiers ángedoan!'
Wat bleek? De vrouw had lang geleden in Gennep in de gezinsverzorging gewerkt, waar in het gezin van de burgemeester een jongen geboren was: Hansje. In Zaal 't Anker kruisten de paden van de verzorgster en de burgemeesterszoon elkaar opnieuw.
Kan het fenomeen hotemetoten mooier worden gerelativeerd dan door haar uitroep? Nee toch? En die dan geïmiteerd door ma. U had erbij moeten zijn.