Theo van de Voort (1903-1989)
Venray | Theo van de Voort zag op 1 augustus 1903 het levenslicht in Tienray. Theo doorliep de lagere school in Tienray.
Na zijn middelbare opleiding ging hij naar de kweekschool. Op 1 juni 1923 werd hij benoemd tot onderwijzer te Castenray. Theo van de Voort had grote interesse in de prehistorie, heemkunde en folklore.
Hij bracht potscherven mee naar zijn 'museum' (een leegstaand leslokaal), evenals pijlpunten en andere stenen werktuigen. In Veldeke, het tijdschrift voor Limburgse volkscultuur, legde Theo van de Voort uit waarom 'd'n duvel gènne Câsselse jòng ien de hel wooj'. Aan hem dankt Castenray zijn volkslied ('t Câssels Lied) uit 1941. Dit lied wordt tot op de dag van vandaag in Castenray bij diverse gelegenheden uit volle borst gezongen. In 1925 haalde hij de hoofdakte en daarna de akte M.O. Nederlands.
In Tienray nam hij volop deel aan het sociale leven. Op 2 april 1927 was hij een van de oprichters van de voetbalvereniging Tot Ons Plezier, kortweg TOP, in Tienray. Tien jaar lang leidde hij de vereniging als voorzitter.
In 1939 trouwde meester Theo van de Voort met Catharina van Rijswick. Het paar ging in Venray wonen. Nog voor het einde van de oorlog werd Theo van de Voort tot leraar Nederlands benoemd aan het gymnasium van de paters Franciscanen in Venray. In 1944 vertrok hij aan de lagere school te Castenray.
In de regio Noord-Limburg is alom bekend dat de familie Van de Voort uit Tienray tijdens de Tweede Wereldoorlog een belangrijke rol heeft gespeeld in het verzet. Op het gedachtenisprentje van Theo staat dat hij is onderscheiden met het Verzetsherdenkingskruis. Hij en zijn vrouw Catharina kregen die onderscheiding in 1983 voor hun persoonlijke aandeel in het verzet tijdens de Tweede Wereldoorlog in Venray, waar ze deel uitmaakten van de kerngroep van de Landelijke Organisatie voor Onderduikers district Venray en voor de uitgave van het ondergrondse blad De Zwijger.
In 1945 werd meester Van de Voort benoemd aan het Bernardinuscollege in Heerlen. Niet lang daarna ging hij met zijn gezin in Valkenburg wonen.
In 1967 was hij medeoprichter en eerste voorzitter en later erevoorzitter van de afdeling Valkenburg van de dialectvereniging Veldeke.
In 1973 werd hij Koninklijk onderscheiden met het Ridderschap in de orde van Oranje Nassau. En zijn levenswerk 'Het dialect van de gemeente Meerlo-Wanssum' werd op 3 augustus uitgegeven.
In 1975 verscheen 'Grötmoeders tied ien word, ien beeld en muziek ien de regio Meerlo-Wanssum' en het volgende boek was 'Van de wieg tot het graf' (1978). Beide boeken beschreven volksgebruiken rond de hoofdmomenten van het leven in de regio Meerlo-Wanssum. In 1985 werd van zijn hand 'Volkskundig ABC van de gemeente Meerlo-Wanssum' uitgegeven. Van het boekje 'Scheldnamen in de regio Meerlo-Wanssum' had hij het concept klaar, maar hij kon niemand vinden die het wilde uitgeven. Dat gebeurde alsnog in 1994, vijf jaar na zijn dood.
Voor zijn vele verdiensten ontving Theo van de Voort ook de gouden legpenning van de gemeente Meerlo-Wanssum. Eind september 1989 is hij vrij plotseling overleden te Maastricht, waarna hij in Valkenburg werd begraven. Deze biografie is een samenvatting.
De volledige versie is op RooyNet te lezen. Deze is te vinden via homepagina onder webexposities / biografieën.