Carnaval (2)
Bij toeval werd ik Slash (gitarist van de band Guns N' Roses). Een mantel had ik al, een pruik met zwart krullend haar ook, maar doordat ik er een hoed bij opzette, klopte het plaatje opeens. Dacht ik. En verrek, bij de Roetsj duurde het slechts een uurtje voordat iemand (ik noem hem Bauke) het opmerkte: 'Jij lijkt op Slash!'. Ik gaf Bauke een high five. Mijn carnaval was gered.
Helaas raakte ik een paar uur later de hoed kwijt in het feestgedruis. Goodbye Slash. Wie was ik nu? Tegen de avond sprak iemand in mijn groepje (laten we zeggen Stefan) me opeens aan met 'Prince'. Vond ik cool. Met elke blik die ik wierp in een spiegel of raam begon ik er meer in te geloven. De tweede dag deed ik een gouden kruis om. My name is Prince.
Op de derde en laatste dag besloot één van de mannen in mijn groepje (ik noem hem Sjoerd) me de waarheid te vertellen. We stonden in Tof, ik met mijn rug tegen de bar. 'Stan,' zei Sjoerd ernstig. 'Jij lijkt helemaal niet op Prince.' Korte stilte. 'De enige overeenkomst is dat Prince ook zwart haar had.' Shit. Wie was ik, The Artist Formerly Known As Prince, nu?
Niet veel later kwam een mij onbekende vrouw langslopen en keek me secondenlang indringend aan. Had ik sjans? Nee, dat was het niet. 'Jij bent Dennie Christian!' riep ze uit.
Wijze les vastelaovend 2018: neem jezelf nooit te serieus.