Familie, vrienden en oud-collega's bij de bankjes en de notenboom die ter ere van Theo Verheijen op het schoolplein in Holthees staan.
Familie, vrienden en oud-collega's bij de bankjes en de notenboom die ter ere van Theo Verheijen op het schoolplein in Holthees staan. Foto: Rikus ten Brucke

Theo laat de wereld kleurrijker achter

SMAKT/HOLTHEES | Na een gevecht tegen ALS dat niet te winnen was, overleed Theo Verheijen (64) vorige week woensdag thuis in Maashees. Maandagmiddag voor de uitvaart in Boschhuizen in Venray namen Holthees en Smakt en collega's afscheid van de oud-schooldirecteur.

Door Henk Baltussen

Het is indrukwekkend stil als maandagmiddag de lijkwagen achteruit het Meester Theo Plein bij de school in Holthees opdraait. De zwarte limousine houdt halt bij de twee bankjes en de Japanse notenboom die daar in 2012 ter ere van het afscheid van meester Theo zijn neergezet. Zo'n 150 familieleden, oud-collega's en inwoners van Smakt en Holthees slaan het tafereel met een brok in de keel gade. De woorden die huidig schooldirecteur Lieke Verlinden spreekt op het plein zullen velen nog lang koesteren. "Meester Theo zei altijd de kleur van kinderen naar boven te willen halen. Kinderen zijn kleur en kijk ook altijd naar de kleur van de ander, zei hij. Van kinderen een kleurrijk mens maken, was Theo's motto." Dat hij daarin is geslaagd, kan bijna niet anders. De dorpsraad Smakt-Holthees is duidelijk: 'Theo heeft een belangrijke invloed gehad op de totstandkoming van onze huidige school die nog steeds erg goed presteert. Gemeenschapsvorming lag hem na aan het hart. Hij woonde met zijn gezin in Maashees. Toch blijven we Theo voor altijd beschouwen als een dorpsgenoot met veel verdiensten voor onze gemeenschap'.
Theo Verheijen werd op 26 mei 1954 in Oploo geboren. Hij groeide op in een groot boerengezin waar hard moest worden gewerkt voor de kost. De wereld beter maken, was misschien wel zijn belangrijkste adagium. Om te beginnen bij de kinderen. Hij zag de kleine school als een groot gezin. 'De wereld is zo goed als mensen bereid zijn deze samen te maken', was een kernspreuk van Theo. En ook: 'Je moet streven naar het hoogste, maar tevreden zijn met het haalbare'.

Hij woonde met zijn vrouw Annemiek in Maashees, kregen drie kinderen, was opa van zes kleinkinderen en stond aan de wieg van de progressieve politieke fractie PK85, in de oude gemeente Vierlingsbeek. Eind 2011 kreeg Theo last van een soort klapvoet. Na tal van onderzoeken werd duidelijk dat hij aan ALS (amyotrofische laterale sclerose) leed. Een dodelijke zenuwaandoening die langzaamaan alle spieren lamlegt. 16 november 2012 nam hij na zeventien jaar afscheid als directeur van de Jozefschool in Holthees. Hij kwam in de rolstoel terecht, werd bedlegerig en kon de laatste jaren niet meer praten. Zijn vrouw verzorgde hem tot het laatst.
Na de korte, imponerende bijeenkomst bij de school verlaat Theo in gezelschap van zijn vrouw Annemiek en directe familie voor het laatst zijn plein. Het minutenlange applaus verstomt pas als de rouwstoet uit het zicht is verdwenen.