Het schaakspel tussen Oirlo en Castenray
CASTENRAY/OIRLO | Op weg naar de toekomst pakken Castenray en Oirlo al regelmatig elkaars hand vast. De samenwerkingsvormen moeten de dorpen levensvatbaar houden. Maar hoever willen en kunnen ze daarin gaan, zonder de eigen identiteit op het spel te zetten? Waar houdt het geven en nemen op? Hoe moet de strategie zijn, zonder dat de dorpen elkaar in de haren vliegen en daardoor verder van huis raken? Een tip: begin het schaakspel met luchtigheid en humor, wat de weg plaveit naar serieuzere onderhandelingen over samenwerkingsvormen. Carnaval is daarvoor een mooi begin. Vinden ze in Castenray ook.
Door Henk Baltussen
Van de twee meest zuidoostelijk gelegen dorpen in de gemeente Venray is Castenray met zo'n 800 inwoners de kleinste. Oirlo heeft er zo'n 400 meer. Getalsmatig gezien zullen in Castenray daarom de meeste zorgen zijn om de leefbaarheid op peil te houden. Dat werd vorig week duidelijk tijdens de jaarvergadering van stichting jeugd- en gemeenschapshuis De Wis. Het dorpshuis kampt met een vergrijzend en vastgeroest bestuur, de inkomsten dalen naar een zorgelijk niveau waardoor het onderhoud van het pand op den duur niet meer te betalen is.
Eén dorpshuis voor Oirlo en Castenray bij de sportvelden
Ook bij de verenigingen staan vooral 'grijze koppen' aan het roer, ledenaantallen dalen en het tekort aan vrijwilligers groeit.
Dorpsraad Castenray kan de zorgen alleen maar onderschrijven. De bedreiging dat bijvoorbeeld het dorpshuis op termijn wel eens zou kunnen verdwijnen, is geen taboe-onderwerp meer. Maar wat dan? De krachten verder bundelen met Oirlo met het oog op de toekomst is volgens de dorpsraad de enige optie. Ook met het dorpshuis. Maar daar zit 'm nou net de kneep. Oirlo is drukdoende met een nieuwe dorpsaccommodatie. De plannen zijn velerlei en groots. Daar zijn ze op dat vlak met zichzelf bezig, niet met Castenray dat tien jaar vooruit probeert te kijken.
Eén locatie voor het nieuwe dorpshuis, ergens bij de sportvelden aan de Castenrayseweg, heeft Oirlo evenwel niet op het lijstje staan. De voetballers, korfballers en tennissers uit de twee dorpen verenigden zich achttien jaar terug al op het sportpark van SVOC'01. Op een locatie die precies tussen Castenray en Oirlo ligt.
'Als Oirlo daar nou eens dat dorpshuis neerzet en Castenray aansluit, hoe mooi zou dat zijn?', klonk het in de dorpsraad van Castenray, dat in 2015 de school dicht zag gaan. Sindsdien krijgen de 'eigen' kinderen les in buurdorp Oirlo.
Prinsen John en John plaveien weg naar verdere samenwerking
In Castenray denken ze nog verder na: 'En als het schoolgebouw van Oirlo aan vernieuwing toe is, bouw het dan ook bij de sportvelden'.
Het is niet alleen een toekomstbestendige oplossing voor Castenray, maar ook vriendelijk voor de portemonnee van de gemeente Venray die een dorpshuis uitspaart. Maar ja, hoe ga je zoiets bij Oirlo aan het verstand peuteren? Waar houdt in Oirlo de solidariteit en samenwerkingsgezindheid op?
Dorpsraadslid John Geerts, onlangs uitgeroepen tot prins van de Castenrayse Schânseknuppels, gooit als eerste de knuppel in het hoenderhok. Hij wil samen met prins John (Voermans) van De Spurriemök in Oirlo op de prinsenwagen door de twee dorpen trekken. Laat de twee dorpsfanfares, die ook niet dik in de ledenaantallen zitten, samen (het liefste in een mixopstelling) vooroplopen en de (vrolijke) opmaat naar nieuwe, noodzakelijke samenwerkingsverbanden is daar. Aan de lijfspreuken van de twee hoogheden zal het in elk geval niet liggen. 'Zoas `k ut hier zie, wor ut un fijn fisje nie', is het motto van de Castenrayse prins John. Die van Oirlose John is nog toepasselijke in dit verband: 'Geniet...herinneringe die gej látter wilt hebbe...motte now make!'