Angelique Bovee
Ysselsteyn | In 1988 vond in China het eerste officieuze wereldkampioenschap vrouwenvoetbal plaats. Ook Nederland nam deel aan dit WK. Bondscoach Piet Buter selecteerde daarvoor onder meer Angelique Bovee uit Ysselsteyn. Zij maakte op 3 juni 1988 haar debuut tegen China. Met Peel en Maas kijkt de eenmalig international aan de hand van haar plakboek terug op een onuitwisbare ervaring.
Door Peter Schoeber
Een tikkeltje jaloers is Angelique (Linders-)Bovee wel op alle aandacht, wat het huidige Nederlands vrouwenvoetbalelftal tegenwoordig krijgt. Veel media aandacht, spelen in volle stadions en de betere speelsters acteren in sterke buitenlandse competities, waar ze ook hun geld verdienen.
De populariteit van Lieke Martens uit Nieuw-Bergen, de Horster Dominique Bloodworth-Janssen, Vivianne Miedema of Jackie Groenen is groot. "Ik ben te vroeg geboren, het lijkt me geweldig om dit mee te maken. In mijn tijd was vrouwenvoetbal nog niet zo ingeburgerd", zegt Bovee (52), werkzaam op de afdeling personeelszaken van Maasziekenhuis Pantein in Boxmeer. "Het is fijn dat er eindelijk aandacht en erkenning is, dat verdienen ze ook. Het is goed voor de ontwikkeling van de sport en meisjes hebben iets om naar uit te kijken."
Waar de Oranje leeuwinnen deze zomer in Frankrijk hopen te shinen op het WK, speelde Angelique Bovee al in 1988 een WK. " Het was officieus, de FIFA gebruikte dit evenement als ´generale´ op het WK, wat in 1991 voor de eerste keer zou plaatsvinden. Het was geweldig om dit mee te maken, het is iets onuitwisbaar, iets wat ik nooit meer vergeet."
Angelique Bovee, geboren in Venlo, woont sinds haar achtste in Ysselsteyn. Ze ging op korfbal, haalde ook het districtsteam, maar kwam rond haar zeventiende via een vriendin terecht bij SV Venray. "Ik was heel snel, technisch en kon het spelletje goed lezen. Mijn eerste wedstrijd was bij VOS in Venlo, daar heb ik ook mijn eerste doelpunt gescoord. Mijn spel viel op en ik werd opgenomen in het Limburgs elftal." In een artikel in het Limburgs Dagblad werd aandacht besteed aan het Limburgs team van trainer Jean Janssen. Ook Bovee werd genoemd in het verhaal. Ze had de bijnaam van de legendarische buitenspeler Coen Moelijn van Feyenoord. Maar ook werd ze vergeleken met Willem ´de kromme´ van Hanegem, omdat ook Bovee graag een sigaretje rookte. "Dat was in die tijd het geval, later niet meer."
Wim Koevermans bracht haar onder de aandacht van Zeist en het Nederlands elftal. "Hij ging ook mee naar de selectiewedstrijden. Daar heb ik me in de kijker gespeeld. Ik kan me herinneren dat ik een keer in de dug-out zat, toen Rinus Michels naast me kwam zitten. Hij was ook in Zeist en we hebben een praatje gemaakt. Enkele maanden later zou Michels met de mannen Europees kampioen worden."
Spannend noemt Bovee het moment dat de definitieve selectie voor de China-trip bekendgemaakt werd. Het verlossend telefoontje kwam van Koevermans. "Ik werd helemaal gek van blijdschap. Een mooi moment. De hele voorbereiding ging er professioneel aan toe. We kwamen in een ander klimaat. Vaker eten en drinken, de voedingspatronen werden erop aangepast."
De trip naar China werd een onvergetelijke ervaring. De ploeg was 32 uur onderweg met tussenstops in Dubai en Hong Kong. "Daar kwamen alle deelnemende teams bij elkaar en kwam ik in aanraking met verschillende culturen. Het laatste stuk hebben we in een rammelend vliegtuigje gezeten. In China was het warm. Er werd iedere dag getraind, maar we hebben ook cultuur gesnoven. En gespeeld in stadions met 20.000 toeschouwers. Daar zag je pas hoe groot het vrouwenvoetbal in China was." Ook SV Venray leefde mee, maar een telegram waarin ze succes gewenst werd, kwam nooit aan. Nederland speelde in de voorronde tegen Ivoorkust (3-0 winst), China (0-1 verlies) en Canada (1-1). In de kruisfinale verloor Oranje met 1-2 van Brazilië en reisde twee dagen terug naar Nederland. Angelique Bovee maakte haar debuut tegen China, op 3 juni 1988 in Guangzhou. "Het debuut was niet spannend, ik stond te trappelen om te spelen. Je bent er om te voetballen. Dat werd een tegenvaller want ik was niet gewend om op de bank te zitten." Bekende Oranje-speelsters uit die tijd waren Ria Vestjens uit Leveroy en Sarina Wiegman, de huidige bondscoach van de Leeuwinnen. "Ze was een lieve en bescheiden meid", kan Bovee zich herinneren. Het zou voor de Limburgse bij die ene interland blijven. Na het WK raakte ze vaker geblesseerd en verdween uit beeld van Zeist. In de beginjaren negentig beëindigde ze haar voetbalcarrière in de zaal.
"Ik heb nooit het trainersvak geambieerd. Ik sport liever dan ik training geef." Om na het voetbal haar conditie op peil te houden reed ze met haar man toertochten en kwam op haar 36ste nog in een wielerploeg terecht. Daar koerste ze vier jaar door binnen- en buitenland en zaten bekende namen als Marianne Vos en Lucinda Brand (recent Nederlands kampioen veldrijden) bij haar in het peloton. " Maar we zijn ook met de bus mee naar Duitsland geweest om daar Mike Teunissen (ze zijn bijna buren, red.) als belofte in het veldrijden aan te moedigen. Ik ga nog steeds naar wielerwedstrijden kijken."