Prins
Herinnert u zich nog de verkiezing van de schoolprins in Merselo in 1982? De kans is klein. Ik herinner het me als de dag van gisteren. Ik was namelijk zo onbescheiden te denken dat ik best door mijn klasgenoten verkozen zou kunnen worden. Want zo ging dat: de hele zesde klas bracht zijn stem uit. Maar zo'n beetje op de dag dat dat zou gebeuren, toverde de school opeens een variant uit de hoge hoed die mij totaal verraste: we gingen erom loten. Loten? Be-lá-che-lijk vond ik dat. Vol-kó-men.
Inzichten schrijden voort. Zevenendertig jaar later moet ik toegeven dat de Johannes de Doperschool zijn tijd ver vooruit was. Populariteitsverkiezingen onder kinderen zijn een slecht idee.
Zaterdag wordt bekendgemaakt wie komende vastelaovend de prins van Rooj is. Er zijn vast heel wat mannen die (jaar in, jaar uit) hopen dat de keus op hen valt – ik had ooit hetzelfde gevoel. Stel je nu eens voor dat we er voortaan om loten. De namen van alle mannen van 18 jaar en ouder (en waarom niet ook vrouwen?) gaan in een megapot en de aftredende prins trekt er één naam uit. Als je toch al prins(es) wilde worden, ben je blij; als je eigenlijk niet wilde, ontmoet je overal sympathie en maak je er vanzelf het beste van. De prins(es) heeft de tijd van zijn/haar leven. Alaaf.