Hiejl schôn
Hiejl schôn
Vorige week donderdag was ik na jaren weer eens bij de uitreiking van de Venrayse ondernemersprijzen. Het bedrijf dat zich in vier minuten het overtuigendst presenteert aan de volgepakte schouwburg, wint de Rabobank Publieksprijs. Van de vijf genomineerden betrad Kalkoenbedrijf Jenniskens-Van Soest het podium als allereerste, maar aan het applaus na de vier minuten kon je al horen dat ze zouden gaan winnen: een gemiddeld applaus duurt ongeveer dertien keer klappen, zij haalden moeiteloos de dertig.
Janneke Jenniskens stal de show. Zonder dat ze het in de gaten had, deed ze alles goed. Ze is agrarisch (dat helpt), ze was onbevangen, grappig (haar man Twan: 'Janneke is de baas onder de dakpannen...' Janneke: '... en Twan heeft het voor het zeggen onder de golfplaten') én ze sprak dialect van het sappigste soort. Nadat ze hadden gewonnen, ging ze met al die dingen gewoon verder, want toen Rob van Lieshout haar om een reactie vroeg, zei ze: 'Ik bin effe stil en dat kumt nie zô duk vur.' Peel en Maas TV interviewde haar direct na afloop: 'Totale verrassing, wôh!' riep ze uit. 'Echt hiejl schôn.'
Nog steeds gaat de publieksprijs naar spontaniteit, humor en dialect ('duk', 'wôh' en 'schôn' zijn zelfs platter dan plat). 'Meer kalkoen moet je doen,' zei Janneke. Authenticiteit wint altijd, zegt Stanneke.