Amy van Broekhoven hoopt op tijd fit te zijn voor de plaatsingswedstrijden voor het LK.
Amy van Broekhoven hoopt op tijd fit te zijn voor de plaatsingswedstrijden voor het LK. Foto: Rikus ten Brücke

Tijd dringt voor Amy

Venray | Het zijn spannende tijden voor Amy van Broekhoven. Is de Venrayse turnster op tijd hersteld van haar enkelblessure om deel te nemen aan de plaatsingswedstrijden voor het Limburgs kampioenschap?

Door Peter Schoeber

Het wordt een race tegen de klok. Medio december vinden in Panningen plaatsingswedstrijden toestelfinales plaats voor het LK. Daar wil Amy van Broekhoven (21) haar titel graag verdedigen, maar dan moet ze wel hersteld zijn van haar enkelblessure. De Venrayse gymnaste sloeg tijdens een training bij haar club Hercules´03 in Reuver op 28 september beide enkels naar buiten om. "Slecht voor mijn enkelbanden, ik kon er een week niet op staan en heb die tijd in een rolstoel gezeten." Met een brace volgde haar herstel. "Op dit moment heb ik bij het lopen geen last meer van mijn enkels, wel voel ik nog pijn tijdens de oefeningen", zegt de derdejaars student ergotherapie aan de HAN in Nijmegen.

Van Broekhoven turnt op eerstedivisieniveau in Reuver, waar ze ook training geeft aan de talenten van Hercules. Daarnaast geeft ze in Venray bij Sint Christoffel les aan de meisjesrecreantengroep en de dameswedstrijdgroep. Ze staat zo´n acht uur per week in de zaal, daarnaast nog eens elf uur om haar eigen oefeningen te verbeteren. Al deze trainingsarbeid heeft haar de afgelopen vijf jaar viermaal de Limburgse titel op de meerkamp opgeleverd. En die ene keer dat de Limburgse titel naar een ander ging, was Van Broekhoven wegens ziekte afwezig.

Turnen is een belangrijk deel van haar leven. Presteren een eigenschap, die haar goed van pas komt. "Ik denk dat het mijn karakter is, als ik iets doe, wil ik het ook helemaal goed doen. Ik ben bij Sint Christoffel gekomen door mijn zussen Tamara en Samantha. Begonnen bij de recreanten, maar na een half jaar mocht ik al aansluiten bij de wedstrijdgroep. Van Brenda Ponjee heb ik veel geleerd. Negen jaar was ik toen ik mijn eerste wedstrijd turnde. Later heb ik de overstap gemaakt naar Reuver, maar ben nog altijd lid van Sint Christoffel."

Amy geeft met veel plezier les aan de talenten van morgen. "Je hebt kinderen die de oefenstof snel oppakken, maar je hebt ook harde werkers die er honderd keer over doen eer ze de oefening onder de knie hebben. Wanneer je goede inzet toont en de kinderen gemotiveerd zijn om het beste uit zichzelf te halen, is de trainster ook tevreden. Trainingen kunnen niet altijd goed gaan, je kunt niet altijd een perfecte dag hebben."

Bij Sint Christoffel wordt gewerkt met vaste groepjes, de trainers wisselen per drie tot zes weken van groep. "Soms om de puntjes op de i te zetten, maar een andere trainer kan ook een andere kijk op de turnster hebben. Ik merk dat het niveau steeds hoger wordt. Er zijn een paar meisjes die op nationaal niveau turnen en afgelopen seizoen bij de LK-finale een podiumplaats hebben behaald."

Zelf denkt ze met plezier terug naar afgelopen zomer, toen ze in Ahoy Rotterdam stond. Amy had zich geplaatst dankzij een tweede plaats (en zilver) op sprong tijdens het NK. In Ahoy werd ze zevende. "Op zondag was het echt gaaf, toen we de wedstrijden in het Sportpaleis hadden. Sta je in dezelfde hal samen met de Nederlandse toppers."