Sint Sanitair
Volgende week zondag arriveert Sint in Merselo. Zelf was ik daar tot een jaar of vijf geleden bij (inmiddels zijn mijn zoons wat ouder). Het verloopt gemoedelijker dan in Venray. Laat ik dat met een voorbeeld illustreren.
Tijdens een van de intochten presteerde Sint het om opeens te verdwijnen. Wat bleek? Hij was ergens naar binnen gegaan voor een sanitaire stop. U kunt zich voorstellen dat dit enige voeten in de aarde had, qua kazuivel, rode mantel, tabberd en albe. (In een flits vroeg ik mij af of Sint zijn mijter ophoudt tijdens het poepen, maar dat beeld liet ik snel varen.)
Ik stond perplex. Sint had toch wel vaker een intocht meegemaakt? Dan weet je toch dat je vooraf even naar de wc gaat? En hé, dit was Merselo: kon meneer het niet drie straten ophouden? Ik begon te vermoeden dat mijn mooie, arme Merselo door Spanje met een inferieure hulpsint was opgezadeld. Maar toen zag ik hoe de Merselonaren reageerden: geduldig wachtend, liedjes zingend.
Een jaar of wat later deed Sint zijn Merselose intocht – echt waar – te voet. 'Hij durft niet meer te paard', werd ons meegedeeld. Ook dit leek mij voor Sints imago tamelijk funest. Maar niet in Merselo. Het werd voor kennisgeving aangenomen en vol goede moed gingen we op pad. Voordeel bij het nadeel: we konden Sint nu zelfs aanraken.