Aanbieding

Hoe raakt een mens ontroerd?

Pa was fan van Oostenrijk. Van Milka. En van aanbiedingen. In de jaren tachtig gingen we vaak op vakantie naar de Sankt Wolfgangsee. Milka was er goedkoop, want Oostenrijk ligt naast Zwitserland, het Milkamoederland. Trauben-Nuss was zijn favoriet.

Boodschappen deden we bij de ADEG in Strobl. Vorige week was ik er weer. Ze lagen er nog: van 1,19 euro voor 99 cent. Zag ik dat goed? Juist nu ik na dertig jaar terugkeerde, was Milka in de aanbieding? Ik geloof in toeval, anders zou ik nu schrijven: toeval bestaat niet. Dit toeval overviel me, raakte me, zoals dat blijkt te gaan met ontroering als een dierbare is overleden. Met vochtige ogen rekende ik vier stuks af. Goeie deal, hoorde ik pa denken.

Intussen was in Venray de Em-té omgetoverd tot Jumbo, dus nam ik afgelopen maandag een kijkje. Een lila vak sprong in het oog. Voor de gein even kijken wat Milka hier kost, dacht ik. Minstens twee keer zoveel als in Strobl, schatte ik. 'Seizoensaanbieding', las ik. '3 voor 2,50.' Wacht even. Drie voor tweevijftig? Dat is 83 cent per stuk.

Kocht ik er drie? Of zelfs zes? Ik kocht er geen. De Oostenrijkfactor ontbrak. Het toeval. Het onverwachte. Het 'dertig jaar later zelfde plek'-gevoel. De ontroering. De troost.