"Ik word er vrolijk van"
Venray | In huisartsenpraktijk Medisch Centrum Antoniusveld in Venray is de komende maanden een schilderijententoonstelling te zien van Simone Robben (32) uit Venray. De behoefte om zich creatief te uiten, zat er al jong in. "Ik schreef altijd in mijn vriendenboekjes 'later als ik groot ben, wil ik kunstenares worden'." Haar werk omvat bloemen en danseressen en is tijdens kantoortijden te zien in de wachtruimten van het medisch centrum.
Door Henk Lammen
Robben is kinderergotherapeut in Oss en laat in haar eerste expositie haar kleurrijke en vrolijke werk zien. Opgegroeid in een gezin, waar gestimuleerd werd om creatief bezig te zijn, kon Robben op kinderleeftijd al eindeloos bezig zijn met tekenen en schetsen. "Vanaf ik klein was, zat ik al te tekenen. Thuis als hobby. Ik zat later ook op de knutselclub van Kunstencentrum Jerusalem. Deden we met een kunstenaar allerhande creatieve dingen. Ik schilderde daar, maar ook kleien en potten bakken. Dan kreeg je ook verhalen over de achtergrond van een werk. Moesten we een Piet Mondriaan met allemaal zo'n vakjes tekenen. Ik vond dat super. Ik schreef ook altijd in mijn vriendenboekjes 'later als ik groot ben, wil ik kunstenares worden'." Ze lacht: "De een vindt het leuk om te voetballen. Dat vond ik niet leuk. Waar andere kinderen de behoefte hadden om te sporten, wilde ik tekenen. Ik tekende vooral paarden, want ik zat op paardrijles. Ging ik paarden natekenen, maar ook kindjes. Van alles eigenlijk."
Simone had een beta-profiel op de middelbare school, maar handvaardigheid en tekenen werden haar keuzevakken op het Raayland College. Niet veel later volgde zij een cursus schilderen bij de Vrije Academie. "Als je op het Raayland zit, is het ook niet meer cool om bij een knutselclub te zijn. Vandaar dat ik naar andere wegen zocht om me creatief te ontwikkelen." Veel van haar vrije tijd besteedt zij sindsdien aan schilderen. Hierin is zij grotendeels autodidact. "Ik had graag wel een cursus willen doen, maar had het altijd veel te druk met mijn studie. Vandaar dat het er nooit van gekomen is om me op die manier te verdiepen. Dan schilderde ik wel op mijn kamertje in het studentenhuis in Nijmegen. Al mijn energie stak ik in de studie." Kunst en creatief bezig zijn liet haar echter nooit los. Robben koos voor de opleiding ergotherapie. "Omdat je ook in dat beroep creatief bezig moet zijn. Ik kan mijn ei ook goed kwijt in mijn beroep. Ik begeleid kinderen met een slechte fijne motoriek met leren schrijven, tekenen en knutselen. Dat wat ik als hobby doe, beoefen ik ook vakmatig. Al zijn de activiteiten die ik noemde slechts een klein deel. Het vak op zich is veel breder."
Robben doceert zichzelf door goed te kijken en afstand te nemen van het werk. Het betekent bovendien dat zij kritisch is op haar werk. Als het niet goed is, kan zij er afstand van doen. Maar zij ziet ook, wanneer het lukt. Dan wordt zij enthousiast en kan zij opgaan in haar creativiteit. "Ik vind het altijd belangrijk dat de verhoudingen kloppen. Zeker als ik mensen teken. Als de neus maar een beetje teveel naar links of rechts staat, dan gooi ik het gewoon weg." Ze wijst naar het witte doek waar ze een dag eerder aan is begonnen. "Ik heb vier keer een mens getekend, maar de neus bleef maar mislukken. Dan is het klaar, gaat het weg." Ze is ingetogen en bescheiden, maar lacht ook uitbundig als haar kritische houding ter sprake komt. "Ook als iemand anders kijkt en zegt dat het goed is, ben en blijf ik kritisch. Ik blijf toch zien wat er niet mooi aan is. Wat niet klopt. Dan is het over voor mij. Ik denk zeker dat ik naar mezelf toe te kritisch ben." Het wordt haar eerste expositie. "Ik vind het kei spannend, maar ook leuk dat andere mensen naar mijn werken kunnen kijken. Om het te delen met anderen."
Voor haar heeft het schilderen nog een andere betekenis gekregen. Zij ervaart, dat zij na drukke dagen een geweldige ontspanning beleeft aan deze activiteit. Het maken van een beeld met vooral intense kleuren geeft haar een speciaal effect. "Het maakt het hoofd leeg. Ik word er ook vrolijk van."