Walnoot als voorbeeld
OIRLO | Het is deze vrijdagmorgen rustig op de voormalige camping De Walnoot in Oirlo, waar tweehonderd arbeidsmigranten verblijven. Bijna iedereen is aan het werk of slaapt na een nachtdienst. De twaalf kinderen die er verblijven zijn naar school. De inwoners van Oirlo hebben geen enkele probleem met De Walnoot-bewoners, zei een lid van de dorpsraad onlangs. De eigenaren Erik van Heumen en Edwin Strik leggen uit hoe ze hun migrantenverblijf exploiteren.
Door Henk Baltussen
De rondleiding op De Walnoot en inkijkjes in enkele woningen maken duidelijk dat er niets mis is met de onderkomens van onder meer Polen, Roemenen Tsjechen, Slowaken, Letten en Litouwers. De houten huizen hebben allemaal een eigen, prima uitgeruste keuken, degelijke sanitaire voorzieningen, een ruime huiskamer met tv en boven zijn de slaapkamers met maximaal zes slaapplekken. De Walnoot herbergt 45 houten chalets, wat verderop staan appartementen in U-vorm met een gezamenlijke middenplaats. "Hierin zitten vaak tientallen arbeidsmigranten die in één bedrijf werken. Ze kennen elkaar vaak. Werken dus overdag samen en zijn 's avonds hier ook samen", zegt Van Heumen. "De ervaring leert dat dat een goede manier voor ze is om hier te verblijven. We weten ook dat arbeidsmigranten slecht integreren in de Nederlandse samenleving. Ze willen vooral op zichzelf blijven. Zoeken vooral elkaar op. Dat is nu eenmaal een gegeven."
De helft van de arbeidsmigranten is op De Walnoot geplaatst door de bedrijven waar ze werken en zijn vaak eenlingen. In de zogenaamde buitenring van De Walnoot wonen enkele families, maar ook enkele Nederlanders die naar onderdak op zoek waren. "De meeste arbeidsmigranten zijn hier vaak maximaal twee jaar. Ze gaan dan terug naar hun land of verhuizen in Nederland naar een andere locatie of komen in een gangbare woonwijk terecht."
'Om half zes 's morgens is het hier altijd spitsuur'
Van Heumen uit Cuijk, oud-commandant van vliegbasis Gilze Rijen en naast Walnoot-eigenaar ook traumahelikopterpiloot, nam in 2006 de verwaarloosde camping over. Strik uit Beers stapte eveneens in het avontuur en woont nu als beheerder op De Walnoot, waar hij zijn huidige vrouw Kasia ontmoette. Hun twee kinderen gaan naar school in Oirlo, evenals enkele andere kinderen van De Walnoot. Doorgaans gaan kinderen van arbeidsmigranten naar de Krokodaris in Venray. Die school
krijgt extra budget om buitenlandse kinderen op te kunnen vangen. Vaak stromen ze, na de taal machtig te zijn geworden, door naar andere scholen. Als extra service brengt Strik de Walnoot-kinderen met een eigen bus naar school, mocht daar behoefte aan zijn.
Welke ze arbeidsmigranten ze het liefste hebben op hun verblijf? "Stelletjes", zegt Van Heumen zonder aarzelen. "Als je al last van iemand hebt, dan van hen het minste." Voor buitenlandse werknemer bestaat het leven in Nederland voornamelijk uit werken ('Om half zes 's morgens is het hier altijd spitsuur als iedereen naar het werk gaat' ), eten en slapen. "De uitgaansavond is zaterdag", weet Strik. "Dan komen er vaak bezoekers en wordt er gedronken. Dan houdt hier altijd iemand een oogje in het zeil."