Vriesekoop
Dat wij met Peter Winnen dagelijks een levende legende in ons midden hebben, wil niet zeggen dat we blasé moeten doen. Dus toen ik las dat Bettine Vriesekoop Venray zou bezoeken voor een tafeltennisclinic aan 55-plussers, wilde ik erbij zijn.
Sportstriptekenaar Dik Bruynesteyn noemde haar steevast Bettine Fietstekoop, wat ik als 11-jarige grappig vond. Haar coach was Gerard Bakker, drilinstructeur met te grote bril. En ze komt uit Hazerswoude, een plaatsnaam die ik nooit in een ander verband heb gehoord.
Ik was wat vroeger dan nodig, omdat ik haar handtekening wilde. Terwijl ze die zette, vroeg ik of ze ook een balletje zou slaan. 'Je bedoelt buiten de oefeningen om? Dat wordt lastig. Ik heb geen partner, hè.' 'U bedoelt van uw niveau?' vroeg ik. 'Ja,' zei ze lachend. 'Dat bedoel ik.'
Tijdens de clinic deed haar getrainde oog direct zijn werk. 'Mevrouw met het roze shirt daar achterin!' riep de 57-jarige legende vriendelijker dan ze zelf ooit was toegesproken. 'U hoeft niet bang te zijn voor het balletje!'
Jarenlang was ze de enige Europese die Chinese speelsters angst inboezemde. Nu stond ze op een kale dinsdagochtend in Venray de allereerste tafeltennisbeginselen bij te brengen aan mensen die ouder zijn dan zijzelf. Gedreven als vroeger, nu met zichtbaar plezier.