'Vechten en winnen'
Vierlingsbeek | Zijn klaslokaal is behangen met meters grote Duitse filmposters. Daarnaast sieren vlaggen van onze oosterburen de wand. De teamfoto van Borussia Mönchengladbach vlak naast het schoolbord valt niet op. Daar is-ie te klein voor, en de plaat van Bayern München ernaast te groot. Dat beseft Johan Vullings zich terdege. Om zich echt thuis te voelen in zijn leslokaal op de Stevensbeekse middelbare school Metameer moet er nog een grote poster van Die Fohlen bij.
Door Dominique Pichel
Met een poster van zijn favoriete club zal hij even verderop op sportpark Soetendaal in Vierlingsbeek niet komen aanzetten. Dat is ook onnodig. Voor Vullings, leraar Duits van beroep, voelt Volharding namelijk als thuiskomen. De 38-jarige Venraynaar was er in het verleden speler, assistent en coach van het tweede elftal. En dit seizoen, na een afwezigheid van drie jaar, is hij er hoofdtrainer. "Deze club is vertrouwd, dat klopt. Alleen pas ik ervoor om alles te romantiseren. Daar ben ik te prestatief voor." Vullings weet hoe het werkt. Hij kent de clubmensen van zijn vorige periode en heeft met enkele van zijn spelers zelfs samengespeeld.
"Ik heb geen inwerkperiode nodig, hoef niet af te tasten. Het contact met de spelers hoef ik niet vanaf nul op te bouwen. Daartegenover staat dat ik ze nu niet te dicht bij me wil laten komen. Ik moet op momenten boven ze staan. Met die hiërarchie ben ik bewust bezig. Dat wil overigens niet zeggen dat ik mezelf anders ga voordoen dan ik ben. Want ik ben nog steeds dezelfde persoon als drie jaar geleden toen ik naar Hapse Boys
vertrok."
Hij is het beste te omschrijven als mensenmens. Iemand die bouwt op een goede relatie. "Het contact drijft me ook in het onderwijs. Om de persoon moet het gaan, niet over nummers. Ik wil weten hoe kinderen in elkaar steken, wat hun achtergrond is. Alleen zo kan ik ze verder helpen. Ik werk ook graag op het vmbo. Er is meer interactie dan op het havo en vwo. Als persoon kan ik daar kinderen wat leren. Daar hangt het begeleiden van voetballers mee samen. Een taak die in mijn ogen belangrijker is dan trainen en coachen. Een die je niet leert in een trainerscursus." Niet alleen zijn baan als docent helpt hem verder als trainer. Ook zijn periode bij vierdeklasser Hapse Boys. "Het is goed dat ik daar drie jaar heb gezeten. Ik heb in Haps veel ervaren en twee uitersten meegemaakt. Twee degradaties en een kampioenschap. Het klinkt misschien stom, maar als beginnend trainer kon ik het achteraf gezien niet mooier hebben. Ik heb er een hoop van geleerd. Ook heb ik in die tijd mijn eigen visie ontwikkeld. Veel oefeningen bedacht, in plaats van trainingsvormen van oud-trainers over te nemen." Die visie gaat hij nu overbrengen bij Volharding ('het was geen belofte van de club dat ik terug zou keren, ik heb gewoon gesolliciteerd'). Zo wil Vullings winnaarsmentaliteit toevoegen. "Dat is een beetje de Duitser in mij", zegt hij lachend. "We moeten agressiviteit in ons spel hebben. Compromislos zijn. Resultaatgericht en zakelijk. Voetbal hoeft niet altijd mooi te zijn. Het gaat om 'kämpfen und siegen', vechten en winnen. Dat zingen ze ook bij Gladbach. Die beleving daar is een verslaving. Een totaal andere wereld als hier. Vandaar dat ik ook al vijftien jaar lang een seizoenskaart van die club heb." Nu de poster van die club nog in zijn klaslokaal...