Elke Meijers in het depot op Bali van waaruit ze hulpgoederen naar Lombok verscheept.
Elke Meijers in het depot op Bali van waaruit ze hulpgoederen naar Lombok verscheept. Eigen foto

Een schreeuw om hulp

LOMBOK/BALI | Elke Meijers uit Leunen was met haar vriend Manu op Lombok toen 10 augustus de aarde begon te schudden. Ze vluchtten een berg op, omdat ook een tsunami was voorspeld. Die bleef gelukkig uit. De 27-jarige laat een noodkreet horen vanuit Bali waar ze nu tijdelijk verblijft.

Door Henk Baltussen

"De situatie op Lombok is dramatisch", laat ze via de telefoon weten. "Tijdens onze vlucht naar de berg was al te zien dat een ramp zich had voltrokken. Mensen zaten vast, het was chaos en overal was het een gigantische puinhoop. We zaten met vele andere mensen vol angst op die berg. Onze homestay Belindo Cottage met vier gastenverblijven in Gili Trawangan ligt in puin. We waren sinds eind vorig jaar open. Het pand staat nog wel overeind, maar binnen is het een grote puinhoop en de muren vertonen schuren. Door instortingsgevaar kunnen we er voorlopig niet meer terecht." Ze dankt de hemel dat zij en Manu de aardbeving, die volgens de laatste schattingen zo'n 450 slachtoffers eiste, hebben overleefd. "We leven nu in een roes. Het is nauwelijks te bevatten, maar je moet door. Wat ons nu aan het hart gaat zijn de mensen van Lombok. De situatie voor velen is daar uitzichtloos. Wij worden hier op Bali op de hoogte gehouden van de toestand."

Nadat het tsunami-gevaar was geweken en ze de berg weer was afgedaald, zag ze de ramp die zich op het Indonesische eiland had voltrokken, in volle omvang. "Op het strand zagen we hartverscheurende taferelen en verschillende lijken die daar afgedekt lagen. Ook was er al een noodziekenhuisje ingericht. Maar we konden op dat moment weinig hulp bieden. Tijdens het wachten om de overtocht naar Bali te kunnen maken werden al winkels geplunderd voor eten en drinken. Het was een verschrikking en ik ben nog nooit zo bang geweest. Dit wil ik nooit meer meemaken."

Elke en Manu zullen hun homestay weer opnieuw moeten opbouwen. Maar dat is nu van latere zorg. Eerst bekommert ze zich over de bevolking die ze hulp wil bieden. Dat kan ze niet op Lombok doen. "Ik heb zeker de aanvechting om terug naar Lombok te gaan om te gaan helpen. Maar er zijn nu genoeg hulpverleners. Het is daarom wijzer om vanuit Bali hulp te geven en te regelen. We proberen de mensen daar, waarvan de meesten echt niets meer hebben, van hieruit van voedsel, medicijnen en andere goederen te voorzien. Dat is nu het enige wat ik kan doen."

Meijers heeft van kennissen en familie al drieduizend euro mogen ontvangen. Met dat geld heeft ze medicijnen, zeildoeken en dekens gekocht, dat al naar Lombok is verscheept.

Om nog meer geld binnen te krijgen vraagt Elke Meijers nu ook mensen buiten haar kennissen- en familiekring om te doneren. "Ik gebruik daarvoor mijn eigen rekeningnummer", zegt Meijers. "Je kunt er levens mee redden. Ik garandeer dat de giften tot de laatste cent naar de slachtoffers gaat", verzekert de Leunense die op een later tijdstip haar aandacht op de verwoeste homestay gaat richten. "Financieel liep het nog niet zo denderend. Nu het zo is gelopen, kom ik in november voor langere tijd terug naar Nederland om te werken. Het geld gebruik ik voor de homestay."

Donaties voor Lombok kunnen worden gestort op rekeningnummer NL11RABO0128125314 op naam van Elke Meijers