"Match geeft veel voldoening"
Venray | Voordat een hulphond bij een patiënt geplaatst wordt, groeit hij of zij (ruim) een jaar op in een gastgezin. In de gemeente Venray zijn momenteel drie van zo'n gastgezinnen. Dorrie Bierings (60) vertelt over haar ervaringen.
Door Sven Poels
Een hulphond opvoeden is intensief. "Maar als je van honden houdt, is het prachtig", verzekert de in Venray woonachtige Bierings. Samen met haar man Jos Janssen en vriendinnetje Aimy Nguyen brengt ze inmiddels de tweede trouwe viervoeter groot namens Stichting Hulphond Nederland. Belle, haar vorige 'project', droeg ze in oktober vorig jaar over aan een trainster voor de vervolgopleiding. "Dat valt niet mee na ruim een jaar, als ze net goed beginnen te luisteren. Maar je weet dat de hond niet jouw eigendom is; daar teken je ook voor. En wanneer je een nieuwe pup krijgt, ben je het ook snel weer vergeten." Momenteel heeft Bierings Katootje in huis, net als haar vorige een mix tussen een Labrador en een Golden Retriever. "We kregen haar in april, toen ze tien weken oud was. Wat we haar vooral moeten leren, is dat ze rustig wordt. Dit gebeurt aan de hand van Engelstalige commando's, zodat de trainster en later de patiënt hiermee verder kunnen." Bierings wordt daarbij niet aan haar lot overgelaten. "Maandelijks wordt er in Anita's Pluktuin te Merselo een training gegeven door Inge van Wersch van Hulphond Nederland. Katootje leert dan bijvoorbeeld om los langs me mee te lopen, zonder afgeleid te worden door de andere deelnemers. Er moet constant contact zijn tussen mens en dier."
Daarnaast vindt er geregeld een losloopwandeling plaats en worden de prikkels opgezocht in treinen en stations, winkels en op de kinderboerderij. "Er is bijna elke week wel iets te doen, maar het is niet altijd verplicht. Het is tenslotte een vrijwilligersbaan; de reiskosten, het voer en de dierenarts worden vergoed." Vrijwillig betekent echter niet vrijblijvend. Een hulphond opvoeden is een serieuze aangelegenheid, gezien het einddoel. Als de beestjes een jaar oud zijn krijgen ze een strenge fysieke keuring, omdat ze van hun tweede tot hun tiende jaar intensief hulp moeten bieden. "Bij veertien tot zestien maanden gaan ze terug naar de stichting in Herpen (Noord-Brabant, red.). Daar krijgen de honden nog meer basisvaardigheden aangeleerd en vervolgens wordt bepaald waar ze geschikt voor zijn." Een hond kan onder andere terechtkomen bij een persoon met een fysieke handicap, epilepsie of een (oorlogs)trauma. Of het wordt een therapiehond voor bijvoorbeeld kinderen met autisme. "Heel divers dus. Onze vorige hond Belle is begin juni geplaatst in Lelystad als ADL-hond (ADL staat voor algemene dagelijkse levensverrichtingen, red.). Ze drukt op de alarmknop, doet de was in en uit de wasmachine en helpt mee aan- en uitkleden. Elke maand krijgen we een update en als het goed is zal op 8 september de definitieve overdracht plaatsvinden." Het afscheid is er een met een lach en een traan. "Het is aan de ene kant jammer. Maar als er een goede match is, geeft dat ook veel voldoening."
Voor meer informatie kijk op de website www.hulphond.nl.