Droogte

4 juli 2018, 08:53

'Weet je wel hoe lang het hier in Merselo niet meer geregend heeft? Twee maanden!' Ma was twee weken geleden de eerste die zich zorgen begon te maken over de droogte. 'En niemand heeft het erover!' Het gras in haar voortuin was inmiddels grotendeels geel.

Gras was pa's afdeling. Maar de laatste maanden van zijn leven had hij andere dingen aan zijn hoofd. Van uitleggen hoe zijn eigenhandig in elkaar geknutselde waterpomp functioneerde, was het niet meer gekomen. Zijn bijbehorende slangenstelsel was hoogst ingenieus – en voor de leek ondoorgrondelijk. Dat begon zich nu te wreken met al die droogte. We haalden er een techneut bij, die de pomp aan de praat kreeg en de slangen snapte. Maar toen bleken alle sproeiers van slag. Hadden ze te veel kalkaanslag? Waren ze alleen geschikt voor kraanwaterdruk? De techneut stond voor een raadsel, en wij dus helemaal. Misschien misten ze pa's vaste hand.

Eind vorige week belde ma. 'Er staat een sproeier in de voortuin op en neer te gaan!' jubelde ze. 'Vraag me niet hoe, maar het is me gelukt!' Toen ik een dag later bij haar op bezoek ging, zag ik iets wat me ontroerde. Midden op het gazon had ze een flinke blok hout geplaatst, met de sproeier erbovenop. Geïmproviseerd doch stabiel. Pa zou trots op haar zijn geweest.