"Elke dag is fijn"
Wanssum | Peter en Willy Rutten-Giesen (71) zijn donderdag 31 mei op de kop af vijftig jaar getrouwd. "We vinden het nog altijd heerlijk om gewoon lekker samen te zijn."
Door Sven Poels
Het is juni 1962 als de dan pas vijftienjarige Willy met haar zus in een café in Nijmegen is. "Het was zomerkermis. Ik was nogal een gezellig type en hield van dansen", blikt ze 56 jaar later terug, nog immer met de flair van een jonge meid. Haar extraverte karakter werd opgepikt door een jongeman die op hetzelfde moment op dezelfde plek was.
"Ik kreeg een cola van iemand, waarop ik tegen mijn zus zei: 'wie is die knappe vent?'" Het was Peter, haar toekomstige metgezel die nu met gevoel voor humor reageert: "Toen had ik nog haar op de kop." Het eerste afspraakje werd gemaakt en een relatie volgde, ondanks dat Willy's moeder dat in het begin niet zo zag zitten. "Maar de volhouder wint", stelt Peter. Willy: "In de weekenden gingen we met onze vriendenkring naar de kroeg om te dansen."
De (liefdes)dans mondde uit in een sprookjeshuwelijk, dat zich op 31 mei 1968 voltrok. Het uit Nijmegen afkomstige tweetal ging samenwonen in het nabijgelegen dorp Groesbeek, maar toch kreeg Willy al snel heimwee.
"Omdat ik mijn moeder miste zijn we na anderhalf jaar verhuisd naar een flat in de Hatert (wijk in Nijmegen, red.), waar ik uitkeek op mijn ouderlijk huis." Na een jaar of vijf werd er vanwege de komst van dochter Nicole (1970) en zoon Pascal (1971) gekozen voor een ruimere woning elders in Nijmegen, waar het gezin tot 1992 zou blijven
wonen.
Camping Roland in het bosrijke Afferden is al lange tijd een bijzondere plek voor Willy en Peter. "Eerst kwamen we er met de caravan, maar nu hebben we al 27 jaar een houten chalet met grote veranda", vertelt de mannelijke helft. Zijn vrouw vult aan: "Het grootste gedeelte van het jaar verblijven we op de camping en in geval van nood hebben we bij onze dochter in Wanssum een eigen kamer."
Het echtpaar, dat in de gemeente Venray staat ingeschreven, geniet nu van wat ze verdiend hebben met een leven lang hard werken. Peter: "Ik was 45 jaar internationaal chauffeur. De afstanden werden steeds groter."
Hij reed onder meer in Engeland, Spanje en Griekenland en was soms anderhalve week bezig met alleen het inplannen van alle adressen. "We hadden geen TomTom, maar een kist vol landkaarten. Mobiele telefoons waren er niet en we moesten ons met handen en voeten verstaanbaar maken." Willy was op haar beurt interieurverzorgster in een ziekenhuis en inmiddels is ze alweer negentien jaar vrijwilligster in verpleeghuis Joachim en Anna in Nijmegen. "Dat is een belofte die ik heb gemaakt", vertelt ze. "Toen mijn moeder drie jaar in dat verpleeghuis zat, zei ik tegen haar dat ik terug zou komen als vrijwilligster."
Ook met de huwelijksbelofte heeft Willy zich aan haar woord gehouden. "Doordat Peter sukkelt met zijn gezondheid kunnen we niet alles meer doen. Maar we vinden het nog altijd heerlijk om gewoon lekker samen te zijn. Elke dag is fijn."