"Lekker doordobberen"
Theo Hendriks (74) en Toos van Meijel (71) staan al vijftig jaar in het Venrayse bevolkingsregister geregistreerd als echtpaar Hendriks-van Meijel. Zaterdag vieren zij hun gouden huwelijksjubileum met familie en vrienden.
Door Sven Poels
Het is op een zondagavond in november 1964 als Toos en Theo elkaar ontmoeten in 'het dorp', oftewel het centrum van Venray. "Ik was met een groep jongens uit Well op zoek naar een leuke meid", weet Theo zich nog voor de geest te halen. Ondanks dat hij geen echte casanova met vlotte praatjes was, wekte hij door een speling van het lot wel de interesse van Toos. "Ik kende iemand die ook haar naam had. Zodoende raakten we aan de praat."
De twee maakten een vervolgafspraak en vanaf dat moment waren ze onafscheidelijk. Wat ze samen deden? "Niet zo gek veel", verklapt Theo. "Wat denk je zelf? We waren katholiek opgevoed." Toos vult aan: "We zagen elkaar vooral bij elkaar thuis. Ik woonde toen al in Venray en Theo nog in Well. Ook toen ik in Brummen (Gelderland, red.) intern een cursus gezinszorg deed, mocht ik om de veertien dagen naar huis omdat ik verkering had."
Op 23 november 1967, drie jaar nadat ze elkaar voor het eerst zagen, werd er voor de wet getrouwd. Bijna een half jaar later, op 11 mei 1968, gingen ze op herhaling voor de kerk.
Toos: "Pas toen we voor de kerk getrouwd waren, telde het voor mij echt. Vandaar dat we komende zaterdag ons vijftigjarig jubileum vieren in restaurant de Watervogel in Maashees." Een memorabele bijeenkomst waar zoon Eric (47), dochters Anja (49), Jacqueline (48) en Harriëtte (45), en kleinkinderen Michelle (18) en Sanne (15) voor zijn uitgenodigd.
Het gouden echtpaar vertoeft inmiddels alweer 45 jaar op de Tinnegieterstraat in Venray. Daarvoor woonden ze een jaar op de Oude Oostrumseweg en vier jaar op de Paulusstraat.
"Wegens gezinsuitbreiding zijn we een aantal keer verhuisd", verklaart Toos, die in haar werkzame leven achtereenvolgens gezinsverzorgster was bij Servaes, interieurverzorgster bij de Lagere Technische School en leidinggevende van de huishoudassistentes op het Sint Anna. Maar ook de man des huizes werkte zich uit de naad: "Ik heb rijlessen gegeven en gewerkt voor Donné-Draad in Bergen, Xerox in Venray en een uitzendbureau. En tot mijn pensioen was ik werkzaam voor NLW Groep, een sociale werkplaats waar ik in het magazijn stond, net als bij Xerox."
Toos is trots op wat ze samen hebben bereikt: "We hoeven tegen niemand dankjewel te zeggen; we hebben alles zelf verdiend."
Na een leven zwoegen is nu de tijd aangebroken om op de lauweren te rusten. Maar passief zijn ze allerminst: Toos fietst nog altijd en doet graag sjoelen, terwijl Theo zich vermaakt met koersbal en ouderengym. Samen doen ze jeu-de-boulen. "Als we zo lekker doordobberen ben ik tevreden", aldus Toos. "De ergste dagen hebben we gehad", sluit Theo af. "We hoeven ons geen zorgen meer te maken of de kinderen wel allemaal te eten krijgen. Ze zijn alle vier goed terechtgekomen, dus wat willen we nog meer?"