"Het is goed geweest"
Venray | Na bijna 35 jaar is het klaar. Jan Maessen (65) sluit voorgoed de deuren van kunsthandel Amba aan de Patersstraat in Venray. Met een afscheidsborrel op vrijdag 29 juni heet hij nog een keer familie, vrienden en vooral klanten welkom. "En dan ga ik genieten van mijn pensioen."
Door Henk Lammen
"Als kleine jongen zat ik gefascineerd voor de volière. Dan tekende ik goudfazanten na, dat vond ik prachtige vogels." Jan Maessen was al vroeg een kunstliefhebber, maar koos in eerste instantie toch voor een andere weg. "Ik ging werken in de bouw. Toen daar de klad in kwam, ben ik eigenlijk noodgedwongen iets anders gaan zoeken. Ik kon een lijstenfabriek beginnen, maar daar moest ik teveel eigen vermogen voor insteken. Ik koos er toen voor om een eigen lijstenmakerij te starten." Het is dan 1984 als Maessen begint in de oude kleuterschool in Castenray om later te verhuizen naar het huidige onderkomen in de Patersstraat. Hij lijstte kunstwerken, maar ook borduurwerken, foto's en posters in. Meestal in houten lijsten. Door het gebruik van vooral barokken ornamenten signeerde hij als het ware zijn werk. Later begon hij ook met het geven van schilderlessen en workshops. Mensen de liefde voor de kunst overbrengen, werd zijn passie. "Ik heb de cursisten daarbij altijd de vrijheid gegeven om te maken wat ze mooi vonden. Door de jaren heen leverde dat alleen maar tevreden gezichten op. Aan het einde van een workshop of cursus liepen ze met een zelfgemaakt kunstwerk de deur uit."
"Als ik aan het werk ben, vliegt de tijd."
In vele huizen in de regio Venray hangen kunstwerken, gemaakt of gekocht bij Amba. Maessen was ook een van de initiatiefnemers van Kunstkring Venray. Stillevens en landschappen zijn in zijn eigen werk de voornaamste inspiratiebronnen. Met abstract werk heeft hij minder. "Ik ben realist, zien wat je ziet. Ik werk graag met mooie kleuren, maar moet wel herkennen wat ik maak. Schilderen is voor mij pure ontspanning. Als ik aan het werk ben, vliegt de tijd. Maar nooit langer dan een uurtje of twee, dan verslapt de concentratie. Schilderen heeft me altijd enorm geboeid, geeft ook zoveel voldoening."
"Dat vertrouwen mag je nooit beschamen."
Tijdens het interview druppelen telkens klanten binnen. Om een praatje te maken, om voor de laatste keer een schilderij in te laten lijsten of hun bestelling op te halen. Zijn afscheid is steeds een terugkerend item. "Weet je", zegt hij stellig, "Je bouwt een band op met de klanten. Je deelt lief en leed. Vlak voor haar overlijden gaf ik ooit een vrouwtje een prentje van Ysselsteyn. Daar was ze zo blij mee. Geld alleen maakt niet gelukkig. De mensen hebben me ook altijd geaccepteerd zoals ik ben. Ik ben ook geen zakenman. Voor mij was het altijd een kwestie van wederzijds vertrouwen. De mensen laten hier toch waardevolle dingen achter. Dat vertrouwen mag je nooit beschamen." Op vrijdag 29 juni verwelkomt Jan nog een keer de mensen die hem lief zijn. Waarmee hij in al die jaren een vertrouwensband opbouwde. Bang om in het spreekwoordelijke zwarte gat te vallen, is hij niet. Integendeel. "Nee", lacht hij, "Ik heb genoeg om handen. Met mijn vrouw Nel ga ik heerlijk reizen. We zijn twee keer naar India geweest, Nepal wordt nu het volgende reisdoel. Daarnaast ga ik wandelen, fietsen, hardlopen met mijn lopersgroepje op zondagmorgen, werken in mijn volkstuintje. En ik heb dan nog meer tijd voor mijn kinderen en kleinkinderen. Nee, ik ga beslist niet achter de geraniums zitten."
"Ik heb een hele mooie tijd gehad."
Het bloed kruipt toch waar het niet kan gaan. "Links en rechts ga ik wat klusjes doen. Schilderen en stukadoren." Jan Maessen ten voeten uit, op de lauweren rusten is geen optie. "Het is goed geweest", besluit hij met een glimlach. "Ik heb een hele mooie tijd gehad. Kijk met een tevreden gevoel terug. Ik heb er ook niet meer uit kunnen halen. Dit is wat ik kon. Het grote geld heb ik ook nooit nagejaagd."