De Rènk

Vroeger had ik geen idee waar het was. Maakte ook niet uit op die leeftijd. Ik wist alleen dat onze buurman (we woonden in de Touwslagerstraat) er werkte. De Rènk. En hij was beslist niet de enige. In mijn jeugd hoorde ik mensen zó vaak zeggen 'Hij werkt bij de Rènk' dat de wereld volgens mij zeer overzichtelijk was: behalve mijn vader (die bij Nelissen werkte) werkten alle vaders bij de Rènk.

Ze werden zelfs met een bus opgehaald. Die reed zo mooi op tijd dat het verhaal de ronde deed dat de vrouwen exact wisten hoe laat ze (tussen de middag!) de soep op tafel moesten zetten zodat die als manlief thuis werd afgezet zóveel was afgekoeld dat hij meteen kon beginnen met eten. Magisch bedrijf, vond ik. 'Lean' avant la lettre, denk ik nu.

Maar toen leerde ik dat er een tweede naam was: Renkseeroks. Geen idee hoe je dat schreef, maar het klonk een stuk minder Venrays. Ook hoorde ik steeds vaker 'Hij heeft bij de Rènk/Renkseeroks gewerkt'. En weer later werd het Flextronics en Xerox (spreek uit: Zieroks).

Terwijl het Venrayse steeds meer verdween uit de bedrijfsnaam, verdween het bedrijf steeds meer uit Venray. Het nieuwste plan is dat er hier straks van de ooit ruim drieduizend werknemers nog slechts tweehonderd over blijven; de overige tweehonderd moeten dan met eigen vervoer naar Venlo.

Probeer nu maar eens niet weemoedig te worden.