"De lat hoger leggen"
Castenray | Het Damesteam Van Essen Optiek ATV Venray is volop in voorbereiding voor het derde triatlonseizoen. Evenals vorig jaar komt het team uit in de tweede divisie zuid. De triatleten leggen na een negende plek in de eindklassering vorig jaar nu de lat weer hoger: "Een klassering in de top vijf is haalbaar", zegt de 22-jarige Mieke Reintjes uit Castenray.
Door Henk Lammen
In groep 3/4 van de basisschool had ze al alle zwemdiploma's en het was dan ook niet vreemd dat Mieke ging wedstrijdzwemmen bij HZPC. Daarnaast had ze danstalent en volgde ze de ArtEZ Vooropleiding Dans in Venlo. "Bij het zwemmen haalde ik wel eens een medaille, maar behoorde echt niet tot de grootste talenten. De vooropleiding dans kwam denk ik te vroeg voor me. Ik was nog heel jong, het continu moeten presteren stond me niet zo aan." In het spoor van haar ouders, haar twee jaar oudere zus Anne (24) en broer Tim (25) maakte ze al vrij snel de overstap naar de triatlonsport. Toch had ze niet de drive van zus Anne, die al jaren op hoog niveau de triatlonsport bedrijft. Toen ze zestien jaar was stopte ze zelfs met de wedstrijdsport. "Ik ging liever uit", lacht ze, "Gezellige dingen doen met mijn vriendinnen vond ik op dat moment belangrijker dan trainen en wedstrijden. Ik was toen niet zo fanatiek meer om er alles voor aan de kant te zetten. Uitgaan en op een hoger niveau sporten, meedoen aan bijvoorbeeld NK's, gaat echt niet samen." Het bloed bleef echter kruipen waar het niet kan gaan. Mieke Reintjes bleef wel trainen, maar kwam niet meer in actie tijdens wedstrijden. Ze stopte zelfs een jaar helemaal toen ze voor haar studie op kamers zat in Leeuwarden. In 2015 pakte ze bij thuiskomst in Castenray de handschoen weer op. "Ik miste de sport toch wel", erkent ze volmondig. "Het is daarnaast ook goed voor je gezondheid." Omdat het hele gezin actief is in de triatlonsport lag het voor de hand dat ze terugkeerde. "Was ook niet zo moeilijk. De racefiets en zwemspullen lagen nog thuis klaar", lacht ze opnieuw.
"Telkens de lat weer iets hoger leggen, doelen bijstellen."
De sympathieke triatlete geniet nu in het damesteam dat enkele jaren geleden werd opgericht. "We zijn met een enorm gezellige groep dames. En hoewel het onderlinge niveau verschilt, zijn we ook een enorm hecht team. We trainen als het kan samen, maar hebben ook buiten de sport regelmatig contact met elkaar. Dan staat teambuilding centraal tijdens een avondje naar het thermaalbad of gewoon samen een kopje koffie drinken."
Die verbondenheid met elkaar moet komend seizoen ook leiden tot topprestaties. "In het eerste seizoen werden we twaalfde, vorig jaar negende. Het teamdoel is om dit seizoen nog hoger te eindigen. Afhankelijk van blessures en de teamsamenstelling tijdens de wedstrijden kunnen we bij de eerste vijf eindigen. Dat is de uitdaging." Wat het mooie is van triatlon?, herhaalt ze de slotvraag. De vooroordelen dat het gekkenwerk is, zijn haar bekend. Die legt ze echter naast zich haar. "Jezelf blijven uitdagen. Dat is de kick. De triatlon is zwaar, pittig. Het is een kwestie van doorzetten. Telkens de lat weer iets hoger leggen, doelen bijstellen. Uiteindelijk weegt de voldoening aan de finish zwaarder dan de energie die je er in gestoken hebt. Daarom is het zo'n prachtige sport."