Afscheid meester Carel
Maashees | De levenswandel van de geboren Oeffeltenaar Carel van Elst (1952) is niet ingewikkeld.
Door Henk Baltussen
Na de middelbare school in Stevensbeek sloot hij de Pedagogische Academie in Nijmegen met goed gevolg af, was daarna in het kader van de de militaire dienstplicht tankchauffeur bij de cavalerie in Soesterberg, waarna hij in 1975 zich meldde als kersvers onderwijzer bij de Antoniusschool in Maashees. Vrijdag, 43 jaar later, nam hij afscheid. "Ik ga nu dingen doen die me aanspreken; op sportief vlak, buiten klussen en reizen buiten het hoogseizoen."
Waarom ben je in Maashees begonnen en er nooit meer weggegaan?
Carel van Elst: 'De onderwijsbanen lagen in de zeventiger jaren niet voor het oprapen. Een bevriend medestudente, die al op de Antoniusschool werkte, tipte mij dat er baan vacant kwam. De sfeer in het dorp en de school, het contact met de ouders en het werken met de Maashese kinderen bevielen mij vanaf de eerste dag buitengewoon goed. Tot op de dag van vandaag ging ik elke dag fluitend naar mijn werk. Ik kreeg van het werken in de klas heel veel energie en heb die energie ook altijd gehouden. Praten in vergaderingen over onderwijs en onderwijsvernieuwingen was niet zo mijn ding; ik gaf er veel liever vorm aan in de praktijk.' Tot de laatste werkdag bood het onderwijs in Maashees mij voldoende uitdagingen. Ik heb dan ook nooit de behoefte gevoeld om te verkassen.'
Waarom ben je alsnog naar Venray verhuisd?
'Na ons trouwen in 1976 zijn Helma en ik in Maashees gaan wonen en zijn tot eind 2013 Mûszèssen gebleven. Onze kinderen zijn in een heel fijne omgeving opgegroeid en wij hebben er met veel plezier gewoond. Toen de kinderen Marijn en Pleunie al lang en breed uit huis waren en de pensioenleeftijd in zicht kwam, hebben wij besloten om te verhuizen. In december 2013 werden wij Limburgers.'
Heb je enig idee hoeveel Maashese kinderen les van je hebben gehad?
'Ik heb sinds 1975 alle jeugd van Maashees in de klas gehad en mogen voorbereiden op het voortgezet onderwijs. Ook mijn eigen kinderen. Van mijn huidige groep 7-8, heeft bijna van elk kind tenminste één ouder, ook bij mij in de klas gezeten. Een van mijn eerste leerlingen is eerder oma, dan ik opa ben.'
Wat is de charme van een kleine school als Maashees?
'Ik spreek liever over de kracht van de Antoniusschool. Die zit 'm in de korte lijntjes en de goede samenwerking tussen school, ouders en kinderen. Je kent elkaar allemaal, in een omgeving waar iedereen zich veilig weet en zich kan en mag ontwikkelen. De oudere kinderen helpen de kleintjes en groep 8 is daarin weer hun grote voorbeeld en rolmodel. De ouderbetrokkenheid is op een kleine school vaak groot.'
Hoe staat het met de toekomst van de school in Maashees?
'De krimp slaat in het hele land toe. In vroeger tijden van uitbreiding telde onze school zo'n 125 leerlingen, nu zijn het er 61. Sluiting lag op de loer. Er was intensief overleg tussen ouders, school, directie, MR en bestuur. Alle voors en tegens zijn zorgvuldig afgewogen en het bestuur besloot onlangs dat de school openblijft. De vlag ging uit, dat snap je.'