Carnaval

Kun je met carnaval voor schut lopen?

Een carnavalsmiddag in het jeugdhuis in Merselo, ik was een jaar of 14. Van iemand uit de stad (nou ja, Deurne) had ik een outfit geleend. Ik was oliesjeik. Vanaf het aantrekken voelde het niet helemaal oké. Ik val graag op, maar liefst met iets dat bij me past. En als ik de meewarige blikken van mijn klasgenoten juist interpreteerde, dan was Stan de sjeik iets te out of character: 'Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg' kan ook met carnaval gelden. Een uur hield ik het vol, toen won mijn liefde voor de bal het van het carnavalsbal en besloot ik bij SV Merselo een tweede helft te gaan kijken.

Betreed je anno 2018 als sjeik een sportpark, dan denken ze dat het schip met geld komt binnenvaren. In 1984 niet. Ik had me weliswaar verdekt opgesteld, achter de goal achter een heg, maar die bood eind januari weinig beschutting. 'Hé Verhaag, we zien ôw wel, huur!' Shit. Weer voor schut als sjeik.

Voor de tere carnavalskinderziel was deze dubbele afknapper te veel. Tussen mij en vastelaovend kwam het nooit meer helemaal goed (achttien jaar buiten Limburg hielp trouwens ook niet). Maar dit jaar trek ik de stoute schoenen aan. Hoe u mij herkent? Van ons allemaal ben ik degene die het minst op een sjeik lijkt.