Gemeentehuis
Fronst u wel eens uw wenkbrauwen als u de krant leest? Ik deed het laatst twee dagen achter elkaar.
Eerst las ik in 'De Limburger' dat veel burgers een gebrek aan privacy ervaren wanneer ze op gesprek komen bij de gemeente Venray. Als ze praten over hun inkomen, schulden of uitkeringen, doen ze dat liever niet in een kantoortuin of in een niet-geluiddichte ruimte. De Participatieraad riep de gemeente op dit 'met spoed' aan te pakken. Hoe reageerde de gemeente? 'Wij herkennen uw zorgen en dit is intern onderwerp van gesprek. Het is voor ons echter niet mogelijk om een tijdsindicatie te geven wanneer we hier meer duidelijkheid over kunnen geven.' Ik fronste mijn wenkbrauwen. Waarom zou je (kwetsbare) mensen in je eigen huis ontvangen als je hun privacy niet kunt garanderen?
Een dag later las ik in dezelfde krant dat voorheen basisschool De Kemp zo snel mogelijk tegen de vlakte gaat: 'Het college van B en W wil dat de slopers er zeker binnen een maand aan het werk gaan.' Weer gefronste wenkbrauwen.
Maar opeens ging mijn gefrons over in een gelukzalige glimlach. Want als je binnen een maand slopers kunt regelen om een compleet gebouw van de aardbodem te vagen, hoe snel kun je dan een paar geluiddichte spreekkamertjes laten realiseren? Week of twee?
De Kemp bewijst: waar een wil is, is een weg.