Harry Hoogers (1914-1992)
Venray | Hendrik Johannes Lambert (Harry) Hoogers werd op 7 maart 1914 in Horst geboren als zoon van Jan Mathijs Hoogers en Mina 
Hij was één van drie priesterbroeders afkomstig uit een gezin, dat een generatie daarvoor ook al twee priesters had voortgebracht. Broer Pieter was deken te Gronsveld en broer Frans was missionaris in Kameroen. De rector wilde, net als zijn broer Frans, heel graag de missie in en was hiervoor ingetreden in de congregatie van de paters van Mill Hill. Om gezondheidsredenen ruilde hij zijn missieplannen in voor zijn studie aan het Groot Seminarie te Rolduc. Op 5 augustus 1945 werd hij tot priester gewijd. Vervolgens was hij van 1945 tot 1949 kapelaan in Bergen. Daarna werd hij tot 1962 kapelaan in Kessel en vervolgens tot 1963 kapelaan in Weert.
Toen Harry Hoogers van de bisschop Mgr. P. Moors te horen kreeg dat hij van het grote Weert naar het kleine Veulen moest, was hij niet blij. "Wat moet ik in dat boerengat, wat moet ik daar gaan doen?", was zijn eerste reactie. Ondanks dat Harry uit Horst kwam had hij nog nooit van Veulen gehoord, maar hij deed wat hem opgedragen was. In 1963 werd hij rector van Veulen, waar hij zich snel thuis voelde.
Toen rector Hoogers in Veulen begon, ontdekte hij dat er voor de jeugd weinig te doen was. Het merendeel van de parochianen had een boerenbedrijf. In de zomer moest er gewerkt worden en de jeugd hielp mee. De rector nam de jeugd ieder jaar een paar dagen mee op vakantie. In het begin mochten alleen de misdienaars en de acolieten mee. Later werd dit aangevuld met andere kinderen uit het dorp. De eerste jaren sliepen ze in een oude varkensstal in Swolgen bij een broer van de rector. Begin 1970 klopte de rector bij de busdienst Zuid-Ooster aan met de vraag of ze een oude afgedankte bus over hadden. Hij kon de bus overnemen, die in Leunen dienst had gedaan als tijdelijk kleedlokaal van de voetbalclub. De zittingen werden verwijderd en van het ziekenhuis in Venray en van St. Servatius kreeg hij een aantal bedden. Hij monteerde deze in de bus en daarmee was de kampeerbus klaar. Hiermee zou hij ruim 25 jaar kamperen met de plaatselijke jeugd.
Zijn omgang met jeugd en jongeren was legendarisch. Zijn handigheid, zijn gemoedelijkheid, maar ook zijn geloof en inzet voor de parochianen maakten hem tot een onvergetelijk herder in zijn rectoraat. Rector Hoogers was een echte klusjesman, een doe-het-zelver. Hij kluste voor het hele dorp. Hij verrichtte klusjes voor de kerk en het kerkhof, de school, de keet, zijn parochianen en zelfs bij de plaatselijke kastelein. Achter de kleuterschool maakte hij een hele speeltuin voor de kleuters. De rector maakte zelf de kruisen voor het kerkhof. Ook de bordjes met tekst werden door hem gegraveerd. Deze zijn nog steeds op het kerkhof te zien. Ook gaf hij één ochtend per week catechismusles op de basisschool.
Rector Hoogers kreeg voor zijn 65ste verjaardag van zijn parochianen een reis aangeboden. Hij wilde graag naar zijn broer Frans, die missionaris was in Kameroen. Er werd een fancy fair gehouden om geld in te zamelen voor de missiepost in Kameroen. Hij is samen met de plaatselijke kastelein Piet Dirkx op reis gegaan. Ze hebben hiermee in de regionale en landelijke kranten gestaan met een interview.
In 1985 vierde Rector Hoogers zijn 40-jarig priesterfeest. Hij nodigde iedereen in het dorp uit om dit tijdens een diner in het dorpscafé gezamenlijk te vieren.
Rector Hoogers was met regelmaat in de publiciteit. Buiten de verhalen over het kamp met de misdienaars schreef men over de feestweek, die hij twee keer voor zijn parochianen organiseerde. Schertsenderwijs vergeleek men zijn relatie met de plaatselijke kastelein als die tussen Don Camillo en Peppone.
In de 25 jaar dat de rector in Veulen is geweest heeft hij 205 kinderen gedoopt en zijn er 115 huwelijken gezegend. Kennelijk rustte hier een bijzondere zegen op, want slechts drie huwelijk werden later ontbonden. De rector heeft op de valreep nog een
25-jarig huwelijksfeest gevierd met een echtpaar waarvan hij het huwelijk ook zegende. In die periode heeft de rector 81 sterfgevallen meegemaakt. Erg begaan was hij met het overlijden maar liefst 16 jongeren die door een noodlottig ongeval om het leven zijn gekomen.
De rector kondigde in 1988 zijn afscheid aan. Dit was een beslissing die iedereen aan zag komen, maar waar niemand aan wilde denken. Iedereen gunde rector Hoogers zijn verdiende rust. Wederom nodigde hij alle Veulenaren uit voor een diner. De kleinste jeugd kreeg op woensdagmiddag een frietje en de wat oudere jeugd op vrijdagavond een discoavond. In een interview vertelde rector Hoogers: "Ik neem nu wel afscheid als rector van Veulen, maar de Veulense gemeenschap zal nog een keer afscheid van mij moeten nemen, want juist omdat ik zoveel jaren met plezier heb mogen werken in dat prachtige Venrayse kerkdorp, heb ik te kennen gegeven dat ik daar, te midden van de mensen van Veulen, begraven wil worden."
Toen hij in 1988 met emeritaat ging, besloot hij terug te gaan naar Horst, waar hij met zus Betsy en missionaris-broer Frans samen nog enkele jaren mocht wonen. Wekelijks kwam hij terug naar Veulen om een kaartje te leggen. Toen Frans op 11 oktober 1992 plotseling kwam te overlijden, voelde hij dat ook zijn tijd gekomen was. Zijn taak hier was volbracht en zijn geloof in het hiernamaals was zo diep dat hij meer en meer verlangde naar de hemelse vader. Zijn gebeden werden verhoord. Na voorzien te zijn van het sacrament der zieken, stierf de rector op 4 december 1992. Volgens zijn wens werd hij in Veulen begraven.