't Paoterspörtje
Venray | De hoofdingang van de Sint-Anna-inrichting lag vroeger op de hoek van de Smakterweg, thans Dr. Kortmannweg. Daar begon de Annalaan die naar het statige hoofdgebouw voerde.
Maar de oude ingang leverde verkeerstechnisch steeds meer problemen op en daarom werd in 1974 besloten om aan de Noordsingel een nieuwe hoofdingang te maken. Dat is ongeveer op de plaats waar in 1932 deze foto werd gemaakt. Het pad tussen de akkers van de familie Van de Riet en Sint-Anna liep naar een kleine poort opzij van het hoofdgebouw en werd gebruikt door Pater Rector, die elke morgen te voet van het Patersklooster naar Sint-Anna kwam. Om de loopweg enigszins te verkorten, was voor hem een toegangspoort gemaakt, waarvan alleen de echte insiders de sleutel hadden. In de volksmond werd deze ingang het 'Paoterspörtje' genoemd.
Toen na de oorlog de Annakapel enige tijd als parochiekerk in gebruik was, wachtten kerkgangers de pater 's morgens bij dit poortje op en mochten dan met hem daar naar binnen. Sint-Anna of Sint-Anneke, zoals sommigen altijd zeiden, speelde in het dagelijks leven een grote rol, al was het alleen al vanwege het klokgelui. Als 's morgens het heldere geluid van het Annaklokje klonk, zei moeder Van Els steevast tegen haar man: "Haost òw 'n bitje, Sint-Anneke hit al geluujd."
Hij moest elke morgen met de trein mee en moest dus op tijd in Oostrum op het station zijn. Hij werkte in Cuijk op de sigarenfabriek en als hij de trein miste, moest hij op de fiets naar zijn werk. Als op het middaguur het Annaklokje luidde, was dat het teken voor grootmoeder om het Angelus te bidden. Zij zou dat geen dag overslaan. Als je bij haar was, moest je meebidden. Maar de kinderen Van Els staken er soms de draak mee. "Zie de dienstmaagd marcheren". "En het geschiedde bij de poort", want erg eerbiedig waren ze niet. Ook andere opmerkingen van de kwajongens waren, als het klokje luidde, niet altijd even eerbiedig. "Er moet weer een non op de pot", zo luidde menigmaal de reactie. Alhoewel ze ongegeneerd spraken van het 'gekkenhuis' en het bos langs de Overloonseweg betitelden als 'd'n gekkenbos' en de scherpe draai in de Overloonseweg 'd'n gekkendraej' noemden, was Sint-Anneke hen allemaal zeer dierbaar. De jongens wilden er geen kwaad over horen.
Foto: Privécollectie Twan van Els. Kijk ook eens op www.rooynet.nl. Daar vindt u tal van oude foto's, films, documenten en geluidsfragmenten. Ook kunt u daar oude jaargangen van Peel en Maas en het Genealogisch Archief van de Gemeente Venray inzien.
Werkgroep RooyNet/Historisch Platform Venray