Zoektocht naar God
Venray | Henk Janssen is veertig jaar priester en ruim vijftig jaar franciscaan oftewel minderbroeder. De oud-Venraynaar is sinds 2009 met pensioen, maar zit heden ten dage niet stil. "Ik wil mensen gevoelig maken voor het mysterie dat het leven is. Het is mooi om te mogen helpen met de zoektocht in het leven."
Door Sven Poels
Het vinden van God is hetzelfde als het najagen van geluk: als je het eenmaal in handen denkt te hebben, glipt het zo weer weg. "Ik ben blij dat ik af en toe iets van God ervaren heb", vertelt Henk Janssen (73). "In stilte, of tijdens ontmoetingen met mensen. Het is iets dat je niet moet fileren of analyseren, maar koesteren. Een vreugdevolle zoektocht, een vraag die ik niet kan loslaten."
De queeste begon voor Janssen ruim een halve eeuw geleden. "In ben in 1944 geboren te Leunen, na de oorlog zijn we verhuisd naar de Paterslaan in Venray. Na het Gymnasium wilde ik leraar Nederlands worden, tot ik in 1964 intrad in een middeleeuws klooster van de franciscanen in Weert. Ik was altijd al geboeid door religiositeit, en door veranderingen in de Katholieke Kerk werd dit versterkt."
Na een noviciaat (proeftijd) van een jaar kwam Janssen voor even terug naar het vertrouwde Venray, om precies te zijn het – inmiddels opgeheven – franciscanenklooster bij de Paterskerk. "Toen dacht ik: de Bijbel is ook literatuur. Dus toen ben ik Theologie gaan studeren in Utrecht en in 1969 verhuisd naar de Bilt."
De studie aan de Rijksuniversiteit en Katholieke Theologische Hogeschool duurde van 1967 tot 1976. "Ik heb er lang over gedaan, maar het is ook een mooi vak. Ik ben op de Bijbel afgestudeerd en catecheet (docent in godsdienstonderwijs, red.) geworden, eerst op een middelbare school in Den Haag en later in Utrecht."
Vervolgens bleef Janssen verbonden met het onderwijs in de Domstad, zij het in een andere functie. "De universiteit zocht een studentenpastor, wat ik graag wilde zijn. Ik ben aangenomen en daarop als priester gewijd."
23 jaar lang begeleidde hij studenten en organiseerde hij onder andere vieringen, inhoudelijke groepen en reizen naar de toenmalige DDR. "Het boeiende is dat er elk jaar een nieuwe generatie kwam. De vragen zijn me nooit gaan vervelen."
Toch kwam er een einde aan zijn 'studententijd'. "In 1999 kon ik deken van het dekenaat Arnhem en medebestuurder van het Aartsbisdom worden. Ik was toen 55 jaar en dacht: als ik iets nieuws wil beginnen, moet ik dat nu doen. In 2000 ben ik begonnen en in 2002 verhuisde ik naar Arnhem. Tot mijn emeritaat (pensioen, red.) in 2009 heb ik dertig parochies onder mijn hoede gehad."
Broeder Janssen zit inmiddels dus in rustiger vaarwater, maar stil staat hij allerminst. Vandaag de dag leidt hij het Jonas-Leerhuis in Arnhem en is hij rector van de Clarissen in het Noord-Brabantse Megen.
Ook gaat hij nog elk jaar voor in de dialectmis van Veldeke-Venray en geeft hij Bijbelcursussen en lezingen.
Voor hem is er in al die tijd weinig veranderd: "Ik heb het altijd heel inhoudelijk ingevuld. Aan de ene kant wil ik mensen gevoelig maken voor het mysterie dat het leven is, aan de andere kant wil ik ook stimuleren maatschappelijk geëngageerd te zijn." Over de rol van de Rooms-Katholieke Kerk hierin, zegt hij: "Ik herken me zeer in de huidige paus, Franciscus, die stelt dat kerken open en gastvrij moeten zijn."
Vorige maand vierde Janssen zijn robijnen priesterjubileum tijdens de eucharistie-viering in de kapel van de Clarissen te Megen.
Het was een bijzondere mijlpaal in zijn bestaan: "Ik ben dankbaar dat ik veertig jaar priester ben. Het is mooi om mensen te mogen helpen met de zoektocht in het leven en de zoektocht naar God."