Licht

Soms is het niet alleen fijn, maar ook leerzaam om de zinnen te verzetten. Het helpt je om met andere ogen te kijken.

Vrijdag verzette ik de zinnen in Breda, de stad waar ik eind vorige eeuw woonde. Via het uitgestrekte Valkenbergpark liep ik dan altijd naar het zeer historische centrum, inclusief fraaiste kerk en beste boekhandel van Nederland. Nu had ik ergens gelezen: 'Deze winter wordt het karakteristieke centrum van Breda weer omgetoverd tot dé wintersensatie van Nederland.' Mijn verwachtingen waren dus hooggespannen. Er was een onoverdekte schaatsbaan, hier en daar wat kerstverlichting natuurlijk en een kerstmarkt met kraampjes.

Zaterdagavond verzette ik de zinnen in Venray. Ik zag ruitjesverlichting in de bomen op het Henseniusplein, bollen in de Schoolstraat, sterren in de Marktstraat, slingers langs alle takken op de Grote Markt en fraai verlichte leibomen in de Wilhelminastraat en De Bleek. Als een toerist in New York liep ik door mijn eigen dorp, omhoog kijkend, van de ene in de andere verbazing vallend. Wat een werk. Wat een zorgvuldigheid. Wat een afwisseling. Ik realiseerde me dat dé wintersensatie van Nederland hierbij schril afsteekt, dat Breda hierbij verbleekt. En – lekker puh – onze schaatsbaan is ook groter. Nu alleen nog een goeie kerstmarkt erbij.

Misschien moeten we maar eens wat hoger van de toren gaan blazen. Ik wens u een gezond 2018 – en Venray een onbescheiden.