Zeg maar jij
Dinsdagavond hadden we ons jaarlijks juryberaad voor de schrijfwedstrijd Raadselige Roos, en weer worstelde ik minder met de vraag 'Wat is het beste verhaal?' dan met 'Hoe spreek ik de deken aan?'.
Deken Smeets is ook jurylid.
Het lijkt een abc'tje: een deken spreek je aan met 'u'. Loopt de hele dag rond met een hagelwit boord: me dunkt! 'De hoogeerwaarde heer' moet ik volgens Wikipedia zelfs zeggen. Toch neig ik elk jaar naar 'je' en 'Harrie'. Misschien denkt u nu: 'Brutale vlerk, dat is vloeken in de kerk!' Misschien wreekt zich mijn beperkte religieuze beleving? Nee, er is iets anders. Want al ben ik katholiek opgevoed, schuldig voel ik me niet.
De deken heeft het hier zelf naar gemaakt. 'U' voelt te afstandelijk voor zijn sympathieke persoonlijkheid. 'Ik vel geen moreel oordeel over wat auteurs schrijven,' zei hij dinsdagavond. Prachtige uitspraak voor een deken.
Twee weken geleden schreef De Limburger dat deken Smeets genoemd wordt als mogelijke opvolger van bisschop Wiertz. Gelukkig bedeelde de krant hem van alle kandidaten de minste ruimte toe, waaruit ik afleid dat hij een outsider is. Natuurlijk, het zou een mooie carrièremove zijn (vindt Onze Lieve Heer het goed als een deken 'mooie carrièremove' denkt?), maar hopelijk vinden ze deze deken te laagdrempelig en blijft hij lekker in Venray (zijn toegankelijkheid zou wel eens precies kunnen zijn wat de Kerk nodig heeft, maar houd dat alsjeblieft onder ons).
En stel nu dat het er toch van komt? Dan moeten we 'Zijne Hoogwaardige Excellentie Monseigneur' zeggen. Mwah. Doe mij maar 'Bisschop Harrie'.