Afbeelding
Foto:

Jan Koenen stopt als brandweerman

Venray | Jan Koenen neemt na 36 jaar afscheid als vrijwilliger bij de Venrayse brandweer. Afgelopen vrijdag hadden zijn collega's daarom een verrassing voor hem in petto.

Jan Koenen kreeg vrijdagavond om 19.20 uur een melding binnen. Hij sprong daarna meteen in zijn auto en reed naar de kazerne. Wat hem opviel, was dat alle brandweerwagens daar zo netjes geparkeerd stonden. Zonder er verder over na te denken, stapte hij met zijn collega's in de brandweerwagen en gingen ze zo snel mogelijk naar de plek van de melding, de Eindstraat in Venray. Onderweg merkte hij op dat zijn collega's wel erg relaxt waren. Nadat hij dit meerdere keren had gezegd, kregen ze, toen ze op de Langeweg reden, de melding dat de prioriteit van de melding was opgeschroefd van Prio 2 naar Prio 1. Dit betekende dat de sirene en zwaailichten aangingen. Met loeiende sirenes kwamen Koenen en zijn collega's ter plaatse, waar een auto tegen een boom aan stond. Jan Koenen had de taak van gewondenverzorger gekregen en ging dus als eerste naar de auto toe om te kijken hoe het met de inzittenden ging. Toen hij naar binnen keek, zag hij daar zijn vrouw Mariëtte zitten, samen met hun dochter Evelien en haar vriend Bart en Sietske, de vriendin van hun zoon Chris. Op dat moment realiseerde hij zich natuurlijk helemaal dat ongeval in scène was gezet en dat het een verrassing voor hem was namens zijn collega's. Dit hele verhaal kwam Jan Koenen nogal bekend voor. In de beginjaren van zijn tijd als brandweerman, bevrijdde hij namelijk in de Eindstraat een jongedame uit een auto en dat is nu zijn echtgenote Mariette. De verrassing was na vrijdagavond nog niet helemaal voorbij. Zaterdagochtend om 06.30 uur werden Jan Koenen en zijn vrouw en de rest van de buurt met luid getoeter wakker gemaakt bij hun woning in Landweert. Er stonden twee brandweerwagens voor de deur en traditiegetrouw kregen ze ontbijt op bed van de collega's van de brandweer. Na al die jaren bij de brandweer zal het voor Jan Koenen even wennen zijn dat er geen meldingen meer binnen gaan komen op zijn pieper. Of het weer gaat kriebelen bij de eerstvolgende sirene, moet nog blijken.
Foto: Shelly Boom.