Ziekenhuis
Nu het weer vroeg donker is, vallen je andere dingen op. Ik fietste deze week langs het ziekenhuis en was stomverbaasd dat er lampen brandden achter al die ramen. O ja, dacht ik, dit is ons ziekenhuis! Ik reed hier al jaren voorbij zonder omhoog te kijken.
Sinds mijn moeder hier in 1980 lag rondom de geboorte van mijn broertje, ben ik slechts één keer hoger geweest dan de begane grond: toen een naaste een ingreep moest ondergaan. Als het serieus wordt, ga je naar Venlo of Boxmeer: zo vervreemdden de bovenste verdiepingen van ons ziekenhuis van me.
Plannen om het te vervangen zijn er al langer. In 2016 zouden we van 26.000 vierkante meter naar 8000 gaan. Maar in juni 2017 zei een voorlichter: 'We willen straks niet een gebouw dat twee keer zo groot is als nodig.' Dus we gaan terug naar 4000? Krijgt Venray een ziekenhuisje?
Dus ging ik woensdagochtend terug, bij daglicht. Nee, mooi is ons ziekenhuis niet. Maar wat is het hoog en langgerekt en imposant! En wat hoort het bij Venray als melk bij cornflakes! Hoge Beek, Grote Kerk, oude raadhuis, ziekenhuis: vier iconische gebouwen die in een Randstadstad niet zouden misstaan. Maar mooi dat wij ze hebben.
Dus raad ik u aan wat ik deed: ga aan de overkant staan, pak uw mobieltje en leg vast. Loop vooral ook even naar de ingang, over die unieke oprijlaan met bovenaan zijn ingenieuze bocht van 180 graden. Loop dan naar beneden aan die kant van de stang waar net een paar mensen omhoog komen. En voer dan samen – omdat de ruimte zo beperkt is en de rand naast u zo hoog – een koddige balanceeract op.
Nu kan het nog.