"Fluiten is een feest"
Venray | We kennen Stan Verhaag als onze huiscolumnist, maar hij houdt zich niet alleen bezig met het schrijven van teksten. In het weekend staat hij als KNVB-scheidsrechter gepassioneerd op het voetbalveld. Een portret in de Week van de Scheidsrechter, een sportbreed initiatief waarbij de waardering van de arbiter centraal staat.
Door Sven Poels
Stan Verhaag kwam per toeval in aanraking met zijn betrekkelijk nieuwe hobby. "Mijn zoons voetbalden in de jeugd van SV Venray", vertelt hij terugblikkend. "Als vader mocht ik zes jaar geleden een wedstrijdje fluiten. Dat vond ik zo leuk dat ik bij de senioren ben begonnen als verenigingsscheidsrechter." Vervolgens ging de weg alleen nog maar omhoog. "Na het volgen van de basisopleiding kon ik namens de KNVB (Koninklijke Nederlandse Voetbalbond, red.) wedstrijden leiden in het district Zuid 2. Ik ben twee jaar geleden gestart in de vijfde klasse, vorig seizoen in de vierde klasse en dit seizoen in de derde klasse."
Over arbiters wordt wel eens cynisch gezegd dat ze het nooit goed kunnen doen, maar daar is Verhaag het niet mee eens. "Het geeft voldoening als spelers tegen je zeggen 'goed gefloten, scheids'. Daar doe je het voor." Dat respect moet echter vaak wel worden afgedwongen. "Je moet laten weten dat jij de baas bent. Beginnende scheidsrechters laten zaken weleens passeren, maar het is belangrijk om meteen de grens aan te geven. Je moet niet bang zijn om op te treden: een gele kaart is een gele kaart, anders gaat het van kwaad tot erger. Al kun je nooit helemaal voorkomen dat het uit de hand loopt."
Volgens Verhaag dient de eerste indruk gelijk goed te zijn. "De wedstrijd begint al als je uitstapt op de parkeerplaats. Je presenteert je in de bestuurskamer, doet de pasjescontrole in de kleedkamers. Je bent je constant bewust van jezelf."
Op het veld, zo stelt hij, gaat het niet alleen om het toepassen van de spelregels: "Het leukste is vooral het communiceren met de spelers. Als iemand op het randje speelt, zeg ik hem dat ook. Maar er mag ook best gelachen worden; je bent het immers voor je plezier aan het doen." Lachend: "Ik krijg 21,60 euro per wedstrijd en 26 cent kilometervergoeding, dus voor het geld hoef ik het niet te doen." Dat Verhaag 'de baas' is op het veld, betekent niet dat hij doof is voor op- en aanmerkingen. "Ik leer van elke wedstrijd. Een voorbeeldje? Laatst floot ik bij Ysselsteyn en gaf ik de tegenstander een strafschop. Wout Gommers (speler van Ysselsteyn, red.) zei daarover: 'Het is een terechte penalty, maar je stond er wel wat ver van af'. Als iemand met zijn staat van dienst dat zegt, neem ik dat serieus." Een andere tip kreeg Verhaag van een KNVB-docent. "Hij zei dat ik vaker een rotkop mocht hebben. Dat heb ik wel onthouden."
Scheidsrechteren mag dan geen hip imago hebben, Verhaag raadt iedereen aan om het eens te proberen. "Met name jonge gasten en ouders. Het is ontzettend goed voor je ontwikkeling, ook als mens. Je leert er een hoop dingen die je in het dagelijks leven kunt gebruiken, zeker qua communicatie. En het is ook nog eens goed voor je conditie."
Verhaag sprintte in een zucht van de vijfde naar de derde klasse. Waar houdt het op? "Ik ben 47, dus ik wil plezier hebben en plezier uitstralen. Ik ben vooral blij dat ik deze mooie hobby op latere leeftijd nog heb mogen ontdekken."
Komend weekend gaat hij naar het Zuid-Limburgse Landgraaf voor een duel. "Ik verheug me op elke zondag. Fluiten is voor mij een feest."