"We komen tijd tekort"
Venray | Het bruidspaar Bron-Koffyberg uit Venray is vandaag, 21 september 2017, exact vijftig jaar getrouwd. "We hopen nog een tijdje door te blijven huppelen."
Door Sven Poels
Niet tijdens een dansavond, niet op de kermis en ook niet met carnaval. Bert Bron en Marian Koffyberg zagen elkaar voor het eerst tijdens, jawel, de theorieles op de rijschool in Amsterdam. Het was midden jaren zestig, Marian was achttien jaar en Bert begin twintig. "Ik viel meteen op blond", weet de inmiddels 76-jarige Bert nog, die er was vanwege zijn vrachtwagenrijbewijs. "Het was alleen maar lachen", vult zijn evenknie Marian (70) lachend aan. "Maar ik heb mijn autorijbewijs toch wel in één keer gehaald."
Bert, telg uit een groot Amsterdams gezin bestaande uit zeven broers en zes zussen, haalde zijn 'verovering' vervolgens op in een grote, imponerende auto. Samen reden ze naar Zandvoort en naar de bloembollen. De romantische uitstapjes leidden tot ware, 'officiële' liefde: op 21 september 1967 werd er getrouwd en vanaf toen gingen ze gezamenlijk onder een dak wonen. "Vóór het trouwen mocht dat in die tijd niet", 'verklapt' Bert met een lach. In de hoofdstad kregen ze eerst een halve woning, daarna een grotere driekamerwoning.
Bert was in die tijd automonteur; Marian werkte in een winkel. Haar werkzaamheden werden tijdelijk onderbroken toen ze in 1970 beviel van hun eerste kind, dochter Manuela. Zoon Ricardo werd vier jaar later in Venray geboren. "In 1974 kon ik bij printerfabrikant Xerox beginnen", verklaart Bert. "We verhuisden naar de Wagnerstraat in Venray, en daar wonen we nu nog steeds."
Aanvankelijk was dat wel even wennen, vertelt Marian openhartig. "Het was een cultuurshock. In Amsterdam woonden we boven een markt. Dat was gemakkelijk en gemoedelijk, maar hier kenden we eerst niemand. Behalve mijn zusje dan, die al in Venray woonde. In het begin was ik best wel eenzaam en miste ik mijn ouders ontzettend. We gingen dan ook bijna elk weekend terug."
Halverwege de jaren zeventig werd het gezin herenigd: Marians ouders kwamen ook naar Venray, net als nog een ander zusje. Marian: "Met uitzondering van een zus was iedereen hier. Vanaf toen was het goed."
"Gelukkig hebben we ook prettige buren", vertelt Bert. Hij doelt op meneer en mevrouw Van Erp, die begin oktober eveneens vijftig jaar getrouwd zijn. "Wij kwamen hier een of twee dagen eerder wonen. Best apart, ja. We komen nog steeds elke maand bij elkaar op de koffie."
Omdat ze naar eigen zeggen 'weg moest', werkte Marian de eerste jaren in Venray 's avonds ook bij Xerox.
"Ik werd cheffin van de poetsploeg. Een mooie tijd: ik zou het zo over willen doen." Bij datzelfde bedrijf klom man Bert op tot voorman van de kwaliteitscontrole. "Op mijn 59ste, na dertig jaar dienstverband, ben ik gestopt. Het laatste werkjaar was zwaar." Nog veel zwaarder was het overlijden van hun ouders, wat met name Marian nog steeds verdriet lijkt te doen.
Uiteraard waren er in al die jaren ook talloze mooie herinneringen. Bert: "De dagjes uit waren erg leuk. Met de kinderen naar het pretpark bijvoorbeeld." Daarnaast zijn ze veel met elkaar op vakantie geweest. "Naar Spanje en het Gardameer in Italië." Marian, lachend: "Met de speedboot. We konden goed waterskiën, ónder water."
De liefde voor snelheid zit er nog altijd in. Bert: "We hebben inmiddels drie kleinkinderen; een van 23, een van zeventien en een van tien. De jongste gaat graag met me mee op de Trike (een motor met drie wielen, red.)."
Fietsen en zwemmen doet het gelukkige echtpaar graag samen. "We hopen nog een tijdje door te blijven huppelen", aldus Marian. "We komen tijd tekort." Hoe ze dat met elkaar volhouden? "Geven en nemen." Bert, weer met pretoogjes: "De één wat meer dan de ander."