Afgelast
Weet u wat de meest verschrikkelijke terugkerende gebeurtenis was in mijn jeugd? Ik had er een nóg grotere hekel aan dan aan elke andere verschrikkelijke terugkerende gebeurtenis in mijn jeugd.
'Afgelast.'
Heerlijk om op vrijdagavond in bed te stappen terwijl je wist dat je de volgende ochtend de wei in mocht. 'Jongens, als jullie vandaag één goal meer maken dan de tegenstander, heb je gewonnen,' zei mijn trainer dan, en hij keek erbij alsof hij zojuist een geniaal zelfbedacht tactisch systeem had uitgelegd. Of de hele dag op school te zitten wetende dat je 's avonds een training had. Man, wat kon ik op zo'n dag de hele wereld aan. De zoveelste onvoldoende voor Economie. Een ontluikend puistje. 'Nikita' van Elton John op de radio. Ik lachte erom. Vanavond trainen.
En dat dan de telefoon ging. Te elfder ure afgeblazen wegens regen, sneeuw of vorst. 'Het is afgelast.' Groter verdriet bestond er niet. Machteloos voelde ik me. Door de grond zakken wilde ik.
Elke liefhebber kent dat gevoel.
Bij SV Venray (ruim zeshonderd jeugdleden) wordt heel wat afgelast. Mede daarom wil de club een natuurgrasveld vervangen door een kunstgrasveld. Het geld is er. Maar nu ligt de wethouder dwars. Iets met vastgesteld beleid en criteria.
Zou Ike Busser vroeger hebben gevoetbald?