Welkom
'Welkom in de buurt.' Soms zie je een bord met deze tekst, om nieuwe buurtgenoten te verwelkomen. Mooi vind ik dat.
Een jaar of vijf geleden reed ik op een dag naar het voormalig huis van mijn oom en tante in een Venrays kerkdorp, omdat ik spontaan nieuwsgierig was hoe het erbij zou liggen. Ik kwam daar vroeger graag. Soms gingen we op zaterdag naar PSV kijken en na afloop aten we dan Bossche Bollen in hun enorme keuken. Nu had een bewoner halverwege de straat een spandoek opgehangen: 'Welkom in onze leuke buurt.' Dat 'leuke' was ironisch, want voor de ramen van het voormalig huis van mijn oom en tante hingen lakens. Dan weet je: hier wonen Polen.
Sindsdien protesteerden mensen in Oostrum, daarna Leunen en nu Veltum tegen plannen om in hun buurt Polen te vestigen. Dus hoe gaat dat dan straks? Bij het eerste colablikje dat naast een prullenbak belandt, zal iemand roepen: 'Zie je wel!' Bij de eerste aangeschoten Pool: 'Zie je wel!' Is dit tij nog te keren? Het gaat misschien wat ver om allemaal een bord in de tuin te zetten: 'Witamy w naszej okolicy'. Maar toch. Als je met open armen wordt ontvangen, zou je je dan anders gedragen dan wanneer je op voorhand onvriendelijk wordt bejegend?
In Spanje stonden we deze zomer op een camping naast een Pools gezin. Onze buurman bleek een fervent snurker te zijn. Ik heb het veelvuldig aangehoord en kan met zekerheid zeggen: Polen snurken niet anders dan wij. Dat vond ik – ondanks dat ik hem vervloekte – ook wel iets geruststellends hebben.