'Daar zit die oude doos weer'
Wanssum | Op de banen van tennisvereniging de Gagel Meerlo-Wanssum ging maandagavond voor de 35e keer het open tennistoernooi Personato van start. Achter de wedstrijdtafel in de kantine een vertrouwd gezicht: Henriëtte Lensen (68). Voor de laatste keer, want een van de commissieleden van het eerste uur neemt aan het einde van de toernooiweek afscheid. "Het is goed zo."
Door Henk Lammen
In 1982 vond op het tennispark in Wanssum voor de eerste keer een open toernooi plaats. Lensen deed in het bestuur van de Gagel de ledenadministratie en nam meteen zitting in de toernooicommissie. Ze hoeft niet al te diep in haar geheugen te graven om zich de eerste krachtmetingen voor de geest te halen. "In die beginjaren was het vooral een strijd tussen de dorpen. Wij gingen naar Asten, Deurne, Lottum, Vierlingsbeek, Leunen, noem maar op. En die clubs kwamen hier naar toe. Het was echt met elkaar meten, uitdagen wie de beste was." Wat in al die jaren bleef was de gezelligheid. Die stond naast de sportieve rivaliteit met stip op één. Ze begint te lachen, zoals ze vaak zal doen tijdens het gesprek op het terras van het tennispark. "Ik drink niet, dat kwam altijd goed van pas. Ik heb ooit een deelnemer uit Venlo, die te diep in het glaasje had gekeken, naar huis gereden. En er bleven ook wel eens tennissers bij ons slapen. Dan ging het 's nachts door dat donkere paadje richting ons huis met iemand die toch echt veel te veel had genuttigd." Henriëtte Lensen is een warme persoonlijkheid. In al die jaren ook het visitekaartje van het toernooi. Ze int met grote zorg de inschrijfgelden, helpt mee met de wedstrijdschema's en is een week lang gastvrouw pur sang. "De gezelligheid is de grootste kracht van ons toernooi. Voor de prestatieve deelnemers, maar zeker voor de tennissers die recreatief een balletje in toernooivorm willen slaan. We hebben ieder jaar een tombola of loterij, met altijd wel een dolletje. Een gratis tennisracket voor de deelnemer met de grootste handen. Dat soort dingen. De partneravond is ook altijd een succes. Blijven de mensen toch net even iets langer in de kantine hangen." Ze heeft ook de veranderingen van dichtbij meegemaakt. "Ja, vroeger deed je alles met de hand. De planning van wedstrijden, het schema, de aanpassingen. Zat je 's nachts om twee, drie uur nog in te plannen. Dan was je na een week total loss. Nu voer je de gegevens in de computer in en met een druk op de knop is alles klaar. In de beginjaren waren er ook veel meer partijen. Toen hadden we ook nog de singles, later alleen de dubbels. Maar wat altijd gebleven is, dat babbeltje met de mensen. Het persoonlijk contact. Ook met de sponsoren die het ieder jaar mogelijk maken om dit toernooi te organiseren. Dan gaan we de restaurants in de regio af voor de prijzen. Alle winnaars krijgen nog steeds geld- of eetbonnen." Vanwege persoonlijke omstandigheden heeft ze besloten om na 35 jaar te stoppen. "Ik wil het gewoon iets rustiger aan gaan doen. Nog meer tijd besteden aan de familie. Aan de kinderen en kleinkinderen. Ik ben daarnaast nog voorzitter van de afdeling Maasbloemen van de Zonnebloem. Dat kost ook de nodige tijd." Aan het einde komt nog een keer die gulle lach na haar eigen uitsmijter van de vroege avond. "En anders gaan de mensen zeggen 'daar zit die oude doos weer'. Dan kan ik het beter zelf zeggen. Het is mooi geweest." Ze staat op om de volgende deelnemers te begroeten. 'Hartelijk welkom……', zegt ze. "Oh ja, Ik kom volgend jaar wel weer kijken hoor, want echt afscheid nemen lukt toch niet. Ik vind het ieder jaar opnieuw zo leuk om deelnemers terug te zien die hier al jaren komen. Daar heb ik een goed gevoel bij."