Mijlpaal
Je hebt van die weken dat de ene mijlpaal de andere opvolgt. Zo trad hier afgelopen zondag de eerste in een reeks mijlpalen aan. Het was ook meteen de mooiste, al wil ik die andere ook niet tekortdoen. Mijn jongste dochter was de afgelopen weken al druk doende om overal 'langsaf' te stappen. Zo liep ze ongeveer het hele huis rond, aan de muur gekleefd als een echte spiderwoman. En toen ineens zette ze haar eerste stapjes los.. Een magisch gevoel, tegelijkertijd het besef dat ik er waarschijnlijk de hele zomervakantie achteraan kan gaan rennen. Heerlijk!
De tweede mijlpaal diende zich een uurtje later aan, toen mijn oudste dochter het zwemwater van De Sprank in mocht om haar zwemdiploma A te halen. Na een paar baantjes met kleren, zonder kleren, Het Gat, wat watertrappelen en nog wat gecrawl op buik en rug was haar brevet van vermogen een feit. Wederom een magisch gevoel!
Op dinsdag bereikte ik een persoonlijke mijlpaal. Onze strijd voor een eerlijk salaris en minder werkdruk in het primair onderwijs werkte toe naar een voorlopige climax, die eigenlijk de avond ervoor al begon bij Humberto Tan aan tafel. Op een goed gevuld Malieveld overhandigden we een petitie met maar liefst 35.1680 (!) handtekeningen (in amper drie weken) aan politiek Den Haag. Met nog één mijlpaal in het vooruitzicht ga ik straks lekker het weekend in. Een vader-/dochter-dans bij de laatste balletvoorstelling van het Kunstencentrum Jerusalem, ook dat zal heel bijzonder zijn. Daarna is het even welletjes geweest met die mijlpalen en ga ik lekker genieten van die eerste losse stapjes!