"Het is echt triest"
Venray | "Het is echt triest." De altijd aanstekelijke lach van Nancy Garcia (48) uit Venray maakt plaats voor een verbeten grimas als de situatie in haar geboorteland Venezuela ter sprake komt. Al wekenlang gaat het Zuid-Amerikaanse land gebukt onder rellen die al aan meer dan veertig mensen het leven heeft gekost.
Door Henk Lammen
Honderden betogers raken iedere dag in de hoofdstad Caracas slaags met de politie. Zij scharen zich achter de parlementariërs die in een machtsstrijd zijn verwikkeld met president Nicolás Maduro en het hooggerechtshof. De demonstranten belagen de politie met stenen en andere voorwerpen. Die beantwoorden keihard met traangas, pepperspray en waterkanonnen. Garcia volgt de ontwikkelingen in haar land op de voet. En kiest nadrukkelijk partij. "President Maduro is begonnen als chauffeur van Chavez (de in maart 2013 overleden voorganger van Maduro, red.). Hij heeft niet gestudeerd, is dom. En stort het land in de afgrond. Hij moet zo snel mogelijk weg en dan moeten er nieuwe verkiezingen komen." Sonia Matteus (41) uit Leunen, ook geboren in Venezuela, zet haar woorden kracht bij. "De mensen zijn boos. Hebben er genoeg van en protesteren tegen de macht van Maduro en de rechters. Op die manier proberen ze hun recht te halen." De liefde dreef Garcia bijna zeventien jaar geleden van Venezuela naar Nederland. Ze werd geboren in de hoofdstad Caracas. Hoewel ze een nieuw bestaan heeft opgebouwd in Venray, blijft Zuid-Amerikaans bloed door haar aderen stromen. "Vroeger had je rijke en arme mensen en een middenklasse. Die laatste is er nu niet meer. De rijke klasse bepaalt alles, de armen worden steeds armer. Die staan urenlang in de rij voor een supermarkt waarin de schappen nagenoeg leeg zijn. Hebben geen baan, geen geld, geen toekomst. Een stukje kip of een hamburger kost een kapitaal. Een ijsje of glas water is duurder dan benzine. Er is een groot tekort aan voedsel en medicijnen." Matteus werd geboren in Maraciabo, op de grens van Colombia. In 2000 kwam ze naar Nederland. Ze roemt de schoonheid van haar geboorteland. "Eigenlijk hebben we alles. Goud, olie, maïs, cacao, maar ook bergen, woestijn, amazones en strand. Het is een fantastisch land."
Waar de meeste brandhaarden overal ter wereld op alle tv-stations en kranten uitgebreid belicht worden, krijgt de situatie in Venezuela volgens beiden te weinig aandacht in de media en van de politiek. Zeker nu hun land richting een burgeroorlog koerst. "Spanje, Italië en Duitsland beginnen zich nu pas te roeren. De situatie wordt deze week ook in de Tweede Kamer besproken. Helaas gebeurt er veel te weinig. De president heeft de pers in zijn macht. Via social media als Facebook verschijnen er nog wel berichten en is er aandacht", stelt Garcia. "Ik vind het erg, heel erg. Ik heb een goed leven hier, maar blijf in hart en nieren Venezolaanse. Ben echt ongelooflijk trots op mijn vaderland. De huidige situatie doet echt pijn. Ik kan wel huilen van verdriet", besluit ze. Matteus steunt haar. Ze heeft iedere week telefonisch contact met haar moeder in Venezuela. "Wij houden van onze wortels. Iedereen kan de geschiedenis van ons land vertellen. Vroeger moesten we als kind iedere dag het volkslied zingen. Als ik dat hoor krijg ik nog steeds kippenvel."