Afscheid van liefhebber
Venray | Door een 5-1 thuiszege tegen Someren blijven de voetbalsters van Venray ook volgend jaar hoofdklasser. Voor keepster Sanne de Boer was het een bijzondere wedstrijd. Na twintig jaar bij SV Venray stopt zij aan het einde van dit seizoen.
Door Henk Lammen
De Boer speelde afgelopen zondag haar laatste thuiswedstrijd op sportpark De Wieën. Het duel tegen Someren had voor haar een bijzonder tintje omdat bij de gasten haar vriend Richard Aben aan het roer staat als trainer. Voor de 28-jarige keepster was het niet de moeilijkste wedstrijd uit haar carrière. "Het ging vrij gemakkelijk, ja", lachte ze na afloop. "Normaal hebben we het moeilijk tegen Someren maar vandaag waren we duidelijk enkele maatjes te groot." Een waarheid als een koe, want de gasten werden vanaf de eerste minuut onder druk gezet door de thuisploeg. Venray, in de wetenschap dat Maarssen eerder op de dag had verloren, wist dat bij een zege het hoofdklasserschap voor een jaar veilig werd gesteld. De dadendrang werd al snel beloond. Binnen een half uur kwam de thuisploeg op een 2-0 voorsprong door treffers van Myrthe van de Laar en Marieke Janssen. Na de tegentreffer van de gasten uit Someren bepaalde Ellis Michiels met twee doelpunten de ruststand op 4-1. Na ruim een uur spelen besliste Lindie van der Steen het duel definitief door uit een hoekschop de rebound binnen te schieten.
Na afloop geen emotioneel afscheid van De Boer. De keepster liep samen met teamgenote Michel Vrenken rustig het veld af. Deed haar handschoenen uit en nam enkele slokken uit haar bidon. Vrenken was door coach Jan Trienekens opgetrommeld omdat Venray aan het einde van het seizoen kampt met een smalle selectie. "Leuk dat je vandaag hebt meegedaan", zegt ze nuchter tegen haar oud-ploeggenote die glimlacht. Haar vriend Richard kijkt van een afstand toe als Sanne nog even op het veld in het zonnetje wordt gezet. "Hij heeft me de hele week lopen dollen. 'Jullie krijgen niets cadeau'. We hoefden vandaag geen cadeautjes, we hebben ons op eigen kracht veiliggesteld. Ja, vanavond is het mijn beurt om te dollen", zegt ze met een brede grijns.
Al op 13-jarige leeftijd maakte Sanne de Boer haar debuut in Venray 1. Als vervangster van de geblesseerde keepster Patricia Linders. In de daaropvolgende jaren keepte ze seizoenen in het tweede team en was steevast reserve bij het eerste en was daarnaast nooit te beroerd om andere elftallen uit te helpen. Venray neemt dan ook afscheid van een echte liefhebber. "Het heeft me nooit veel uitgemaakt, als ik maar kon keepen. In het eerste, tweede of derde, soms meerdere wedstrijden op een dag. Van de vijfde klasse tot de hoofdklasse, op ieder niveau." Aan het einde van vorig jaar begon ze te twijfelen, wel of niet doorgaan. In maart hakte ze de knoop door. Stoppen, was het advies aan zichzelf. "Het was een moeilijke beslissing, want ik keep zo graag. Ik denk dat de kater ook nog wel komt. Als ik op zondagen niks te doen heb." Ze kijkt terug op mooie jaren, met hoogte- en dieptepunten. De tijd dat Venray samenwerkte met VVV-Venlo, de promoties en degradaties. "Het mooiste moment?", herhaalt ze de vraag. "Het kampioenschap vorig jaar. Dat we meteen na de degradatie weer naar de hoofdklasse promoveerden. Die degradatie was ook meteen het dieptepunt. Wat heb ik toen gebaald."